Lise yıllarında onu dayak yemekten kurtaran arkadaşının, Sait Bey'in kitaplarını okumaması ve hava atmak için kullanması hoşmuş yahu! 
Sait Bey, kendisini dayak yemekten kurtaran arkadaşının, nasılsa bu yazısını da okumayacağını bildiği için biraz rahat mı davranmış sanki, yoksa bana mı öyle geldi? 
Söz konusu arkadaşı bu yazısını okusa, "işte benim özlemle beklediğim, benden bahseden yazı" diyerek Sait Bey'i tebrik bile ederdi belki, kimbilir. 
Ancak biz işi şansa bırakmayalım ve değerli yazıları sabebiyle bunu ziyadesiyle hakkeden Sait Çamlıca'yı tebrik edelim ve kalemine kuvvet dileyelim. 
