bazen gerçekten hiç bir şey göründüğü gibi olmuyor...palyaçolar gibi... bazen insanın içinde fırtınalar kopuyor , o fırtınlara dayanmaya çalışıyor yüreğinizdeki gemiler,.. tüm bunlar olurken derinlerde bir yerlerde, siz güneşli güzel günler yaşıyormuşcasına rol kesiyorsunuz. o 'bazenler' de repliklerinizi unuttuğunuz oluyor arasıra da...ve bunu fark eden birilerini üzmüş oluyorsunuz. oysa siz rol yapıyordunuz o an. ama kimse bilmiyordu sizin ne kadar iyi bir oyuncu olduğunuzu. onlar rol değil gerçek sanıyordu her şeyinizi ve siz aslında bu gerçeklik içinde rolünüzün ezberini unutmamaya çalışıyorsunuz, bazen de rolünüzü unutuyor farklı karakterlere bürünüyorsunuz. o 'bazenler' hiç çekilmez oluyor. siz de çekilmez oluyorsunuz. kimse de sizi çekmiyor zaten. Ve aslında her şeyin tek bir sebebi var. bunu biliyorsunuz. ama problemin kaynağını bilmek yetmiyor. O problemin adı maneviyatsızlık. Kendinizi ve gemilerinizi fırtınaya karşı hazırlamıyorsunuz çünkü. Ve şeytan ve nefis sizi yakalayıveriyor. Siz boğuluyorsunuz. Nefes almakda zorlanıyorsunuz. Hep boşluk... Kocaman bir boşluk. ve siz o 'bazenlerde' çekilmez oluyorsunuz. kimse de sizi çekmiyor zaten( ya da anlamıyor.... anlayamıyorlar...çekseler bile...). ama aslında problemin çözümü; birilerinin sizi çekebilmesi size o 'bazenlernizde' katlanıp, size dayanak olabilmesi...
konuyu buraya nasıl getirebildim bilmiyorum. her şey göründüğü gibi olmuyor diyip hacer'e ve Hande'ye bağlayacağımı düşünmüştüm... ama yaz dediler yazdım... parmaklarım.... anlaşılmadığını biliyorum.. henüz ben de anlayamıyorum çünkü.... boş laf kalabalığı... parmaklarım ve dilim bu işde uzman... boş...karışık.. boşver...(dim)..
Bu mesaj, deniz_mavidir tarafından, 22.03.2009 00:30:02 itibariyle düzenlenmiştir.
