Asla unutma !

Sevgili asmer

MaşaAllah bu ne güzel içten, enerjik bir ses böyle, hele ki hikayenin gidişatına uygun tonlama ise takdire şayan...

Keyifle dinledim yetmedi tekrar dinledim :)) 

Fon müziği de hikayeye uygun olarak eşlik etmiş, ne diyeyim tebrik ediyorum ve de devamını bekliyorum...

Sevgili asmer gerçekten etkileyici bir sesiniz var. Çocuklara dinlettiğim masal mp3 tonlamasıyla nerdeyse birebir örtüşüyor. Tebrikler...

amman amman  teşekkürler efendim değerli övgüleriniz için..

sevgili abheri , ışık hanım  ve m1gin..:)

dedim ya  bir hoşluk, bir değişiklik olsun diye yapılmış bir çalışmaydı..:)

çocuklara masal anlatmanın demekki faydası olmuş...kızım'a hala anlatıyorum daha da bitmedi hikaye anlatma serüvenimiz....:)

bu arada arka fonda çalan yanni den... benim vazgeçemediğim parçalardan...   

sayın amer e bir tebrik de benden  Hakkatten çok güzel olmuş ve itiraf etmeliyim ki ses tonlamasından 23 yaş olduğu kanaatine vardım =) maaşallahı var =) aman nazar deymesin =) ya aslında hazr bizi alıştırmışken bir de masal okusa ben çok severim de masal dinlemeyi =)

Evet güzel hikayeler. Unutmamamız gereken ne kadar çok şey var. Bir de abheri'nin seslendirdiği hikaye.. Ancak bir bayan böyle yumşak bir sesle anlatabilirdi. Ama anlamamız gereken şeyi ben yanlışmı anlıyorum?: Hayatta bir şeyler başarmak için sağır mı olmak gerekiyor, başkalarının söylemlerine kulak tıkamak mı gerekiyor?

Hayat Herşeyden biraz herhalde. Ne nasihatlere kulak tıkarsak başarılı olabiliriz, ne de sağır olmakla. O da gerekli o da gerekli diye düşünüyorum. Aynen ilaç hazırlama gibi. Herşeyin dojazını güzelce ayarlayarak.

Teşekkürler abheri seslendirmen için.

Teşekkürler Itri kardeş

Haketmediğim iltifat karşısında ne diyeceğimi bilemiyorum, lâkin başarmak için sağır olmak değil başarabilmek için olumsuz seslere karşı sağır olmak gerekiyor çoğu zaman ki hedefe giden yolda ayağımız takılıp düşmeyelim...

Tabii verdiğiniz güzel örnekte olduğu gibi dozu iyi ayarlamak gerek duyarlılık ve vurdumduymazlık hususunda...

Yeni bir karınca hikayesi ile birlikteyiz :)

Bir gün Süleyman Peygamber bir karıncaya bir yıllık yiyeceğinin miktarını sorar.
Karınca da,
”Bir buğday tanesi yerim” diye cevap verir.
Cevabın doğru olup olmadığını kontrol etmek isteyen Süleyman Peygamber karıncayı bir şişeye koyar. Yanına da bir buğday tanesi koyarak hava alacak şekilde şişeyi kapatır. Ondan sonra da bir yıl bekler. Müddeti dolunca şişeyi açtığında bir de bakar ki karınca buğday tanesinin yarısını yemiş, yarısını da bırakmıştır. Kendi kendine meraklanır. Acaba neden yemedi?
Bunun üzerine Hz. Süleyman karıncaya buğday tanesini tamamen neden yemediğini sorar.
Karınca da:
"Daha önce benim yiyeceğimi yüce Allah verirdi. Ben de O’na güvenerek bir buğday tanesini tamam olarak yerdim. Çünkü O beni asla unutmaz ve ihmal etmezdi. Fakat bu işi sen üzerine alınca doğrusu nihayet bu aciz bir insandır diye sana pek güvenemedim. Belki beni unutup yiyeceğimi ihmal edebilirsin. O yüzden de bir yıllık yiyeceğimin yarısını yiyerek, diğer yarısını da ertesi yıla bıraktım" diye cevap verir.

Sevgili asmer'in sesi beni yıllar öncesine götürdü..

Çocukluğumda sık sık bozulan bi televizyonumuz vardı :) Öyle ki; üç ay çalışır durumda kalınca dördüncü aya muhakkak bozulması icap ederdi. O zamanlar neden yeni bir televizyon almadığımızı sorgular ve üzülürdüm..

Yıllar sonra farkettim ki bu eksiklik bana bazı güzel şeyleri kazandırmıştı. Televizyonumuzun tamirde olduğu zamanlarda, sınıf kitaplığından özenle seçtiğim hikaye kitaplarını okuyordum. Dahası bunu kendimce eğlenceli hale getirmiştim. Bir kitaba başlayınca hikayenin kahramanlarını hızla analiz eder, bunlardan kendime en yakın bulduğumun rolünü üstlenirdim.. ve başlardı kafamdaki sinema filmi :) Hikayedeki evleri dolaşır, eşyalarını yerleştirir, kahramanları dilediğimce giydirirdim. Kısacası hikayeyi gözümde canlandırmaktan öte yaşıyor gibiydim.. Bu sebeple olsa gerek ilkokul döneminde okuduğum hikayeleri hala hatırlarım :)

Televizyonsuz günlerimi renklendiren bir diğer eğlencem vardı ki onu heyecanla beklerdim. TRT Radyosu'nun 1. kanalında hafta içi hergün saat 17:00 'de "Çocuk Bahçesi" isimli bir program başlardı. Haftanın şarkısından sonra radyo tiyatrosu başlardı. Seslendirme yapan çocukların görüntüsünü zihnimde canlandırmaya çalışırdım. Kafama o mekanı ve oyuncuları öyle güzel yerleştirirdim ki radyo dinlemekten çok, film izler gibi olurdum.(Bunu başarabilmemde seslendirenlerin de yeteneğini gözardı etmemek lazım) 

İşte sevgili asmer'in sesi bana o programın sunucusunu hatırlattı.. Seslendirdiği güzel hikayeyi huzurla dinledim ve yine zihnimin ekranına bir film yansıdı..Öyle içten okumuş ki minik karıncanın ezildiğini okuduğu anda çığlık atasım geldi :) Emeğine ve sesine sağlık..

vee sevgili abheri,

yorumlarınızdaki duru, yalın ve sakin kelimelerinizin sesli halini de duymuş olduğum için mutluyum :) Sizin ve asmer'in yeni seslendirmelerini bekliyoruz. Keyifle dinleneceğinizden emin olabilirsiniz..

Bu arada m1gin'in "Devasa Kulaklığı"na epeyce güldüm :) Beni güldüren m1gin'in doğal anlatımımıydı yoksa gözümde canlanan görüntüsümüydü emin olamadım :)