Namaz kılarken kendi hissettiklerim ;
İçime çözemediğim bir huzur - maneviyat yükleniyor ,kendimi ozaman daha güvenli hissediyorum =)
Kılmadığım zamanlar anladım ki bir insan olarak hep eksiktim , insan olmak için önce Rabbime secde etmem gerekiyormuş
hem zaten bizi yaratırken ,bu sırrı da yaratmıştı ; ZamaN =NamaZ ;
İki secde arasındaydı ömrüm , sona intikalim cennet olmalıydı cennette luzumsuz değildi.
En sevdiğim arkadaşlarım gelecek ya da ben gideceğim ; en güzel kıyafetleri giyinip,en güzel kokuları sürünür,
en edepli en saygın hal ve tavırlarımla çıkardım huzuruna ...
Düşünmem gerek ; Baki olanı , tek bir Yaradanı , Mucib olanı Zülcelal ve İkram sahibi Rabbimi...
Huzura çıkmak için en güzel,en edepli ve en güzellikler demeti ile sunmalıydım kulluğumu.
ilk 3 vardı haani Rasulullah s.a.v. buyurmuştu ;
Güzel koku - Kadın ve Gözümün nuru NAMAZ...
Ne mutlu ki bu ilk 3 özelliği taşımam imkansız değildi;
Güzel kokumu sürünüp, Rabbimin huzuruna çıkabilirdim ve farz namazlar dışında bu güzel mukafatını, şükür namazları ile süslemeliydim kulluğumu.
Namaz dinin direği kalbin nuru idi. Benim arada aydınlatacak bir fenere değil ,
hiç sönmeyecek bir ışığa ihtiyaacım vardı ve bu da elbetteki Namaz dı....
(devam ederim namaz hikayeleri ile =) )
