Her akşam okul dönüşü çocuklarımla okulda geçen bir günün kritiğini yaparız. İyi yada kötü yönleriyle değerlendiririz.
19.01.2010 Salı günü yine çocukların okul dönüşü. Ellerini yıkayıp ,üzerlerini değişip yanıma geldiler. Başladılar gün içinde olup biteni anlatmaya.Önce 1. sınıfa giden oğlum başladı:
- Anne bugün arkadaşımın kitabının yüzü yırtılmış, beni suçlayarak öğretmene yırttığımı söylemiş ama ben yapmadım. Öğretmenim beni yanına çağırdı 'sen mi yaptın' diye sordu 'hayır ben yırtmadım öğretmenim' dedim.
Kitabı yırtılan çocuktan için;
- O bana düşman , hep beni dövüyor, o yüzden beni suçladı. Kitabını kendisinin yırttığını arkadaşlarım görmüş.Öğretmenime söyleyince bana inandı öğretmenim.
Tamam yavrum diyorum.İnsanların yalanları elbet birgün çıkıyor ortaya sakın siz yalan söylemeyin. Çocuklar anne babasının aynasıdır. Siz her hareketinizle bizi temsil ediyorsunuz .Ona göre davranın.
Ertesi gün ( dün ) yine okul dönüşü. Bu sefer oğlumun yüzünden düşen bin parça...Olanı biteni aynen anlatıyor:
- Anne tenefüsten sonra öğretmenimizi beklerken kitabı yırtılan arkadaşımın babası geldi sınıfımıza.( Kendiside aynı okulda 1. sınıf öğretmeni ) Beni sordu ayağa kalktım ' benim ' dedim. Yanına çağırdı ' neden oğlumun kitabının yüzünü yırttın ' dedi. Ben de ' ben yırtmadım ' dedim. ' Benim oğlum yalan söylemez dürüst ol doğruyu söyle bana neden yırttın?' ben de ben yırtmadım, ben doğruyu söylüyorum dedim. Bana arkadaşımın yırtılan kitabını verdi 'al bunu annene götür yüzlet getir' dedi.
Ve kitabı bana uzattı.Müzik kitabının kaplanan yüzü parçalanmış.
- Oğlum doğru söyle bana sen mi yırttın , kızmıycam.
- Hayır anne ben yırtmadım, ben yalancı değilim. Arkadaşlarım görmüş onun yırttığını.
Sinirlerim bozulu. Bir eğitmene böyle bir davranış şeklini yakıştıramadım. Bu hem çocuğumun kendi öğretmenini hiçe sayan bir davranış , hem de çocuğumu arkadaşlarının yanında yalancılıkla suçlaması çocuğumu rencide edici.
Ne yapacağımı şaşırdım. Oğlum ağlamaya başladı.Yavrum yalancılıkla suçlandığı için sınıftada çok ağlamış.Sarıldım telefona açtım öğretmenine. Gıyabında suçladım öğretmeni. Hak verdi bana. Ama kendisininde haberi yokmuş çocuğu sıkıştırdığından. Teskin etmeye çalıştı. Kitabı gönderin 'ben usulünce anlatırım merak etmeyin siz' dedi.
Çocuğum anne yüzlemiycezmi, arkadaşım ' yüzlemezsen babam seni dövecek' dedi. Korkma yavrum birlikte gideriz okula öğretmenine ben veririm kitabı dedim.
Bugün öğlen oğlumla birlikte gittik okula. Önce sınıfına gittik. Benim yanımda öğretmeni çocuğumun ifadesini tekrar aldı. Arkadaşları da Onun yapmadığını söyledi. Dayanamadım Hocam ben görüşücem öğretmenle sınıfı neresi dedim.O bir baba olarak öğretmen sıfatıyla oğlumu yalancılıkla suçlama hakkına nasıl sahipse ben de gidip anlatmalıydım olanı. Yargısız infazdı resmen bu.
Koridorda gördüm kendisini , gittim yanına tanıttım kendimi. Dedim' hocam oğlum yırtmamış kitabın yüzünü. ' Çocuğumu yalancılıkla suçladı yine.Ağzıma tıkayıverdi bütün lafları muhatab almadı öğretmenler odasına girerek kapıyı yüzüme kapattı.
Karar verdim o anda müdüre inip olan biteni anlatarak şikayet edecektim. Ama oğlumun öğretmeninden habersiz Onu incitmiş olacaktım. Gittim tekrar yanına dedim hocam ben konuşamadım müdüre gidiyorum. Vazgeçirdi beni teskin etmeye çalıştı. ' Ben yüzler arkadaşa veririm . Biraz sakinleşsin anlatırım doğrusunu. ' O piskolojiyle aldım kitabı gittim kırtasiyeye güzelce kitabı yüzledim.Bir topta yüz aldım ve çocuğumun öğretmenine verdim.
Yolda boşalıverdi birden gözümden yaşlar....Oğlum yalancılıkla suçlanmış ve ben birşey yapamamıştım...Aslında olay daha da büyümesin diye susmuştum.
Allah' ım sen herşeyi gören ve işitensin. Sana arz ediyorum halimi. Sen herşeyin iyisini bilirsin.....
