GENÇLİK İSTASYONU

Santranç ı bilir misin?

Santrancı bilir,oynamasını sever misin?

Peki ya santranç taşı olmaya ne dersin?Aslında hepimiz birer santranç taşıyız hayatta.Herbirimiz birer piyon,kimimiz at,kimimiz fil,kimimiz ise kral-vezir rollerindeyiz.Hepimizin bir kalesi var.Oyunumuzu oynar kalemize çekiliriz.Lakin kalemiz teknolojik aletler ile işgal edilmiştir.Kalenin piyon ferdi,gün boyunca kral ile vezirin askerliğini yapmış,her nekadar at ve fil kendisinin önünü kesmeye çalışmışsada taşların arasından sıyrılıp,kendisini kalesinin güvenli surlarına bırakmayı başarmış başarmasına ama kalesi daha çok boğuvermiş kendisini.Kalesine geldiğinde sıcacık bir karşılaşma kendisine çok görülmüş olsa gerek ki kapıda kimsecikler yokmuş.Başlamış piyon odaları tek tek dolaşmaya.

Birinci odanın kapısının açılmasıyla, heyecanlı bir ses;’Aman sessiz ol dizinin en heyecanlı bölümü’diyerekten,kurtarmış dizinin efsunkar atmosferini.Konuşmasına izin verilmeyen,ikinci odaya yönelir.Sevinçli bir hal ile ben geldim diyerek çocukları görmek ister.Lakin biri internette diğeri mesajlaşmakta babayı duymak ne mümkün.Hal böyle olunca bizim piyon huzursuzlaşır,sıkılır.O kale ona artık gülistan değil,zindan olur.Artık huzur bulacak başka kaleler arar.Bizim piyon kendini kalesinde değilde, o taşların arasında umutsuz bir şekilde kendini mutlu etmeye çalışır.
 

Velhasıl bu arkadaşlar.Bizler hayatta birer piyon değilmiyiz?Hayat bir santranç tahtası değil mi?Önüne gelen taşı,oyunu gereği hayattan,oyundan silmek zorunda değil mi?Öyle ise kalemizin surlarını gerek hayatta gerekse oyunda genişletip huzurlu,zevkli ab-ı hayat yapmaya ne dersiniz?Aksi takdirde piyonlarımız kalemizi koruyamaz hale geldiğinde kalemiz yıkılıverir,gider.O taşları bir daha kale yapmaya çalışmak mümkün olmaz olamaz.Herşeye rağmen yıkılan taşlardan ben kale yaparım derseniz,buyurun yapın.Lakin eskisi gibi sağlam olabilir mi?Her an yıkılma korkusu ile yaşamak onu mutlu edebilir mi?Eğer ki kalemin tadilata ihtiyacı var diyorsanız neyi bekliyorsunuz zamanla yıkılmasını mı?Kalemiz yıkılmadan hepbirlikte engüzel şekilde onaralım.Yarın çok geç olabilir.Anı yaşayalım.Yanlış hamle yapmamak duası ile...

 şimdi ;

Hayat için ŞAH ve MAT...