stonesour demiş ki;
Ve onun dışında..Abone oldugumuz konudan mailler almak benim icin güzel bir olaydı gündemi takip etmek adına.Sikayetci oldum gibi anlasılmıs sanırsam =) Ben de mbirginden hiç mail gelmiyor bu sessizlik nedendir diye düsünüyordum ki en son oturum acısımdan sonra gelen mailin altındaki uyarıyı dikkate almamıs oldugumu farkettim.Herneyse,velhasılkelam,ben yokken yeni uygulama yarısına girmisiz yine maşallah=)Yeri gelmişken söyleyeyim sevgili m1gin hayatımda gördügüm en programlı insansınız vesselam=)
"dıbılıplıp..." neden bilmem şirin göründü bana bu ifade... Belli belirsiz bir çağrışım yapıyor... Ancak ifade edilmeye yeterli değil... 
Abonelik meselesi... Yani önceki sistemde fazladan mail göndermek gereksizdi zaten... Zira abone zaten bu gelişmeden haberdar ise, habire onu mail yağmuruna tutmak anlamsızdı.
Bu anlamda, sistemin gelişmesine katkıda bulunmuş oldunuz... Teşekkürler...
Demek gördüğünüz en programlı insanım, öyle mi ey stonesour? 
Bilemiyorum... Keşke olabilsem... 
Yani bir sürü programla ilgilendiğim doğru... Hatta bu da yetmiyor, programcılıkla da ilgileniyorum... Bu da yetmiyor radyo programlarıyla ilgileniyorum... Bu da yetmiyor...
.
Yetsin ya! Kendimi övüyor muyum ne? 
Aslında övgüyle yergi arasında gidip gelmeye çalışıyordum... 
Bir hocamın ifadesiyle gizli bir narsizm... Sanırım bindiğim dalı sevdim. 
Bu tespitten sonra, denge adına kendimi yermeden bitirmemeliyim, değil mi ama? 
Ne anlatsam... Ne anlatsam...
Buldum... 
Yaklaşık iki sene öncesiydi... Daha önce bulunmadığım bir yerde, Cuma namazına biraz geç kalmıştım. Cami küçük ve cemaat fazlaydı... Ayakkabılar merdiven basamaklarında epey bir yer işgal ediyordu. Dolayısıyla, ben de en alta ayakkabılarımı bırakıp diğer ayakkabıların üzerlerine basarak yukarı çıktım.
Farzdan sonra millet dağılmaya başlayınca, basamaklardaki ayakkabılar kısa sürede tükenmişti. Benim ayakkabı ise en aşağıdaydı... Basamaklara çoraplarla basmam gerekiyordu... Lakin kış mevsimiydi ve basamaklar hem ıslak hem çamurluydu...
Benim bu durumumu farkeden bir abi, ben bir şey söylememe rağmen, ayakkabımı aşağıdan alarak benim önüme bıraktı. Ben mahcup olmuştum.
Ve işin en kötüsü, bir teşekkür bile etmedim... Birkaç saniye sonra bu durumumu farkettim... Bu sırada abi, uzaklaşmıştı. Ve aşağıya indikten sonra abiyi aradı gözlerim... Ama tanımıyordum zaten ve bulamadım.
Ve işte o gün bugündür, bu olayı ne zaman hatırlasam, kendime kızar ve mahcup olurum. 
