Allah kimseyi "Oldum"luk gafletine düşürmesin...
Bundan tam 6 yıl önce, böyle bir gaflete düşmesem de kıyılarında gezdiğim doğrudur. Her saç fırçasından yapılan hayali mikrofonun bir ses sanatçısı yaratamayacağı gibi; kalemi her eline alanın da yazar olamayacağı gerçeği var ve ben bunu deneyimledim.
Evet, tam 6 yıl önce küçük bir "öykü" yazma maceram olmuştu (Güvercinler Uyanmadan). Öykücüğüm epeyce beğenilip güzel yorumlarla desteklenince, işi biraz daha ileriye taşıma cüretini bile göstermiştim. :) Öyle ki, o vakitler radyoda "Yazarlığın Sırları" isminde bir program yapan kıymetli yazar Ali Ural'a öykümü değerlendirmesi için yollamıştım.
Elbette ki çok eksiklerim olduğu, çook çok yol katetmem gerektiği konusunda öğütler almış ve böylelikle "yazarlık" serüvenimi zirvede(!) bırakmıştım.
* * *
Önceki günlerde bir internet sitesinden kitaplara bakıyordum. Dikkatimi bir kitap çekti: "GÜVERCİN UYKUSU".
Kitabın tanıtım cümlelerini okuduğumda ise zihnimdeki spot ışıkları birer birer yanıp kendi öykücüğümü hatırlattılar bana. Zira "güvercinli-arayışlı-dervişli" bir öyküydü benimki de... Kitabın yakın bir tarihte yayınlanmasından yola çıkarak, değerli yazarına ilham vermiş olabileceğimi düşünüp gururlandım da hatta. :) Dedim, kendileri bana teşekkür etmek isterler falan, iyisi mi şuracıkta hazır bulunayım ben. :P
Öyle ya, bütün güvercinler benim güvercinim. Bütün dedeler benim dedem.
* * *
Sevgili m1gin, siteniz kocaman, güzel bir sandık gibi. İçinde hatıralar, deneyimler, eşe-dosta verilebilecek armağanlar ve en önemlisi emek var...
Buraya, işte o sandığa yıllar önce attığım birşeyi bulmaya geldim. Size kalpten teşekkür etmeye... Ve biliyor musunuz? Zamanında o çok önemsediğim öykü şu an bende bile yok. Onu sandığınıza teslim etmişim.
İyi ki varsınız. Ve ne şanslısınız ki insanlar size duygularını, düşüncelerini, anılarını emanet edebiliyorlar; gönül rahatlığıyla.
Gayretiniz hiç tükenmesin...
