|
Her Gece İstanbul
Yağmurlu bir tepeden seyrediyorum bu akşam seni
Gözlerime sığdırdığım yüreğimi sana yolladım
Matemli bir kadın gibi hüzünlü ve yapayalnız
Dualarımla gözyaşlarımı akıttım gönül bahçene
Makberinde feryat-u figan ağıtlar yakarak
Gizlice ağlıyorum mavi gözlüme her gece
İstanbul
Ruhumda bir ateş ezelden beri ısıtıyor ümitlerimi
Cemaline mahkum azatlık bekliyorum
Uçuşan saçlarının divanesi dört mevsim rüzgarları
Teninin kokusunu bırakınca hoyrat ve hovardaca aklıma
Nice özlemlere yolculuk başlatır hayallerim
Muamma dolu bir rıhtımından rota alır gemilerim
Gizlice el sallıyorum ardı sıra her gece
İstanbul
Gizemli bakışlarında fark ettim beni sevdiğini
Ayazında üşürken nefesimiz ellerimiz titrerken
Sımsıkı yapıştığında anladım ki senden farkım yok
İlk sevincimi sığdıramadım kalbime
Bir ömür geçti kollarında sevdanın en güzeli yaşandı
Bütün sarılışlarında yabancıların hep seni hatırladım
Gizlice seni arıyorum aynalarda her gece
İstanbul
Saraylarında taç giyerken şehzadeler yücelerden
Coşkuyla akan bir nehre dönüşür sevinçler
Dudaklarda kalan son bir şarkı çalınır
Duygulanır eski zaman padişahı
Sevap kanatlarıyla okşar siyah saçlarını
Delikanlı günahların izleri henüz silinmemişken
Gizlice yıpranmış bir resim bırakır hatırasına her gece
İstanbul
Nemli bir gözle bekliyor baharlarını bir sevdalı
Sararmış yaprakları düşerken seyretmeye değer
Çaresiz acıları depreşir kopan her bir yaprakla
Yoksullaşıp yalnızlığa bürünür ulu çınar
Martı çığlıkları feryadını bastırır
Gizlice sırlarını alıp götürür çöpçüler her gece
İstanbul
Bir düşün hevesine sessizce ışıklar saçılır
Eski bir çağ kaybolur müjdelerinde peygamberin
Asırlardır beklenen sevgiliye kavuşulur
Işıldayan güneş doğar rüyalardaki umutlara
O ilk heyecanı o ilk mutluluğu seninle yaşarken
Gizlice hıçkırıklar düğümlenir boğazımda her gece
İstanbul
Sonsuzluğa yankılanan muhteşem tevhit nameleri
Maneviyatından dua bereketinde secdeye alınlar düşer
Her çağrısı emre amade seninle var olmanın bedeli
Yudumlanan her nefes kadar mukaddes camilerin
Yokluğunda sırılsıklam üşüyorken ruhumuz
Gizlice bir çığlık kopar caddelerinde her gece
İstanbul
Alaca karanlık bahçelerini işgal etmiş ecinniler
Sokaklarında loş lambalar ürkütür gölgeleri
Vursan kapının tokmağına şu mor evin
Anlatacak yoksulluğun bin bir hikayesini
Dokunur elemleri gönlümün en mümtaz yerine
Gizlice bir lanet düşer sözlerime her gece
İstanbul
Nisan yağmurları yağarken üzerimize ıslanırdı karanlığın
Denizin yalnızlığını ana şefkatiyle kucaklardık
Hayırsız bir evlat gibi akıp giderdi kollarımızdan
Hicranımızı yakıp küllerini dökerdik ardı sıra
Kızıla boyanınca gökyüzü kan kırmızı
Gizlice öfkelerimiz közlenirdi yüreğimizde her gece
İstanbul
Her gün batışı kim bilir kimler ayrılık acısı çeker
Körpe sevdalıların bir daha seni göremeyecek diye
O meçhul sonsuzluğa yolculukları
Bir kendimi bilirdim sana delicesine aşık
Oysa bağrın ne çok gönül yarası barındırır
Gizlice fısıltıları arşı alaya yükselir her gece
İstanbul
Mutsuzluğuna çare olacaksa eğer yıldızlarla beraber
Bir gül koparıp dört mevsimden sana sunmak isterim
Gözlerindeki mutluluğun her bir nebzesine
Zümrütten saraylar feda her bir zerresine
Gök kubbeyi nurdan ışıklara dönüştürür
Gizlice diz çöker yalvarırım her gece
İstanbul
İlyas Ali Kaplan
|
