Okyanus olan sitenin içindeki milyonlarca inciden birini daha keşfetmiş bulunmaktayım
Ki bu inci pek bir parlak duruyor ama

Muhammed Bozdağ'ın sunduğu bu değerli ve yararlı programdan biraz bahsedeyim; yürekten dinlenildiğinde Muhammed Bozdağ'ın ağzından dökülen ritimle dans eden ahenkli kelimelerin insanı içine çekmemesi mümkün değil.Fakat mühim olan faydalanabilmek ve çıkarımlarda bulunabilmektir.

Kendimce yaptığım değerlendirmeleri, siteylede paylaşmak beni mutlu  eder.
Bu konu hakkında farklı yorum ve bakış açılarınıda burada görmekte beni memnun eder ve bunun faideli de olacağına inanıyorum

Hayatın püf noktalarını ince bir işçilikle işleyip bize sunan Bozdağ'ın ifade ettiği şu kelimeler pek hoşuma gitti :
“Yazar’a göre ömür boyunca gerçek ve hatta tek anlamlı başarı Allah’ın dostluğunu kazanmaktır. Bunun dışındaki bütün başarılar dünyevidir, geçicidir ve dolaysıyla boştur.”

Almış bulunduğum mini notlardan aktarım yapayım :
Dikkat çeken en önemli nokta herşeyi ince ayrıntısına kadar düşündürüyor.Çok ince ama...
Arkadaştan alınan bir kitabın yarattığı sorumluluk ile kişinin bireysel ahlakına yönelik derince sorgulamalara sebep oluyor.

Bölümleri dinlerken, zihinlere çizdiği mükemmel insan profilini düşününce, o kişiliğe bürünebilmenin çok zor olacağını fakat, o kişi olunduğunda da bambaşka biri olunacağını düşündüğüm oldu.
Bölümlerin birçoğu bildiğim şeyleri yeniden bana hatırlatıyordu, ancak ilgimi çeken ve bilmediğim ya da farkına varamamış olduğum kısımlar ince  detaylardan bana göz kırpıyordu ...Düşününce beni çeken yönüde muhtemelen buydu.. Ve herşeyin ötesinde anlatılar gerçekti ve doğru olan insan profiliydi, olunması gerekendi ve hayalde değildi...Hele ancak bir masaldan çıkabilecek kusursuz ve mükemmel bir kahramanda değildi.Böyle kişiler vardı, ben bunun farkındaydım ve başkaları niye farkında olmasın ve bu yönde bir çaba verilmesindi ?

"Dinleyici Olmak" kısmında;" Ne kadar bilirsen bil söylediklerin karşındakinin anlayabileceği kadardır." diyor.Bana göre de ciddi bir konuşmanın ortasında karşımızdaki kişiye karşı umursamaz tavırlar sergilemek hoş olmayan bir davranıştır.Aslolanda o anda söyleyecek anlamlı bir sözümüz yoksa eğer, susup karşımızdakini dinlemek daha evlâdır.

"Düzenli Tefekkür" bu bölüm daha bir güzeldi. Bozdağ, edebi dili çok güzel kullanmıştı.En azından edebiyat okuyan birisi için hoşuma giden, kelimelerin ahenkle hareket ettiği bir bölümdü :) Orada diyor ki ; "Hem gördüğünden başkasına inanmıyor hem de görmüyor."
Anladığım kadarıyla Allah'ın varlığına deliller arayan bir insanın, " Ben görmeden inanmam ", diyen birinin bunca doğada var olan güzellikleri görmede nasıl kör olabiliyor ondan yakınıyor..

"Hayatı Duyumsamak" bölümünde şurasını güzel ve haklı buldum; "Yapılırken heyecan duyulmayan işler başarılamaz."
Sevmediği bir işi yapan, hatta zorla bu işi yapmak zorunda kalan birinin elinden çıkan iş ile;  severek, isteyerek o işi yapan kişi çabaladığı, emek verdiği uğraşısından heyecan duyacak ve zevk alacaktır.Bu da kişinin o işte hem daha iyilerini yapmaya teşvik edecek yani işin devamlılığı olacak, hem de  hayat tüneli bir yerde tıkanmayacak eninde sonunda tünelin sonundaki ışığı görebilecek, aksi yönden baktığımızda hayatının ışığı sönecek..

Ve bu program gibi  hayatımızdaki tünelleri ve karanlıkları aydınlatan ışıklar olunca yüzümüzün daima gülmesi ve hayatımızdaki heyecanın daim olması kaçınılmaz olacaktır.

Her bir kelimeyi derinlemesine tefekkür etmeniz dileğiyle...