Renkler ruhun nağmeleridir.Her renk başka bir canlılık katar hayata...Yaşamın karesinde ki duyguyu, sırrı açığa çıkaracak kadar da cesurdur onlar.Bir yandan da keşfedilmeyi bekleyen gizli bir sığınaktır.Renkler ki güzelliğini, meftuniyetini sahibinin tenine değdiğinde su yüzüne çıkarır.Onların her birine dokunduğunda başka başka hayatın kapısını aralar sana...Adeta bir başka seni ortaya çıkarır...Hikayesi de sıcaklığı da başkadır onların...
Yeni bir hayatın şulesini uyandıracak bir heyecan, neşve ve gülüştür renkler...Onların safveti de ruhla müteessir olduğunda anlam kazanır.
Renklerle konuşmak? Peki buna ne dersiniz? Çok da mecnunane algılanır ama...Onlarla konuşmak kendine yaptığın bir yolculuktur.Her yolculukta farklı bir derinlik kazanırsın, yaşam çizgilerinde...
Belki de öyle bir renk olmalısın ki, hem her rengi içinde barındıracak kadar cesur...hem de renklerinin safvetini yaşatacak kadar masum...Hayatına her dokunulduğunda farklı bir heyecan, bir fışırtı duyulmalı...Sen de öyle bir doku olmalı ki, adeta insanı gaşyeden, mest eden bir kalp atışı hissedilmeli...Öyle temiz olmalısın ki sana her dokunulduğunda masumiyetini koruyacak kadar münevver...
Peki şimdi...evet şu an, hayatta hala bir kalp atışımız varsa, onun rengini keşfetme zamanı değilmi sizce? Zulmetlerle , müphemlerle uğraşmak yerine...Evet işte tam şimdi başlıyor HAYAT...Dokunulduğu an ruha işte o zaman sana açıyor kapılarını...İçinden renkler dökülüyor... Ya boş kağıtlara...Ya da gözyaşlarına...
Bir teesür ki içimde adeta boşalıyor sinelere...Evet hayatı seviyorum kardeşim...Neden yüreğim bu kadar suskun o zaman? onu da konuşturma zamanı gelmedi mi? Dilerim ki Yüreğimiz de renk cümbüşü olsun... Öyle renklere bürünsün ki doğanın renklerinden nasibimiz olsun...Evet sen de sev kardeşim...Ne kadar seviyorsan sevmeyi... İşte tam orada başlıyor hayat...Sosyolog Comte'nin dediği gibi ''Çalışmaktan ve Hatta Düşünmekten Bıkılır, SEVMEKTEN HİÇ BİR ZAMAN...
Renklenince bir başka oluyor insan...İnşirah doluyor sinelere ve tadına doyulmuyor...İster mavi ol, ister yeşil ister kahverengi...Ne değiştirebilir ki renginde ki safveti, çılgınlığı...Renge hayat veren sen olduğun müddetçe...Sen hayatsan renginde senle hayat...yeterki sevelim bir mucize gibi doğada bize sunulan renkleri...Ve yeter ki sen renkte ki manayı keşfet, kendinle bir renk daha kat ona, kendini keşfet...Hayat denen şu mecrada kendini tanımadan gitmenin kendine ne büyük haksızlık olduğunu farket.Unutma ki üzüntü damlarının içinde bile bir renk vardır.O renk ise şimdi, şuan keşfedilmeyi bekliyor...
Evet kabul et artık...Sen renklersin... Peki renkler söyle bana şimdi sen nerdesin?...kiminlesin?
