hakîkat (A.) [ حقيقت ] gerçek.
hakîkaten (A.) [ حقيقة ] gerçekten.
hakikat-ı halde aslında, gerçekte, işin aslında. (Kaynak: OSMANLI TÜRKÇESİ SÖZLÜĞÜ Prof. Dr. Mehmet KANAR)
Gerçek · Kelime Kökeni
< ETü kértü doğru, doğruluk +çAk ☼ ● Uy, Kaş << ETü gérçek
Tarihçe (En eski kaynak)
gérçek "[< kértüçek] doğru, inanılır, güvenilir" [ TDK, Tarama Sözlüğü (1300 yılından önce) ]
kérşek/kérçek [ Kıpçak Türkçesi Sözlüğü (1500 yılından önce) ]
Kelime Kökeni
Eski Türkçe kértü "doğru, doğruluk" sözcüğünden +çAk sonekiyle türetilmiştir. Eski Türkçe sözcük Eski Türkçe gérçek sözcüğünden evrilmiştir.
Ek Açıklamalar
Türkiye Türkçesinde geŋ biçimi 19. yy'a dek yaygın olarak kullanılmıştır. İkinci hecedeki ses değişimi ilk hecedeki kapalı é'ye asimilasyonla açıklanabilir. Kaynak: Buradan
