Adamın biri büyük oğlunu Bağdat'ta yaşadığı söylenen çok bilgili, alim bir zatın yanına verip yetiştirmek istemiş. Anadolu dan kalkıp alimin yanına gitmişler. Çok hoş karşılanmışlar, ikramlar yapılmış, kaheveler içilmiş.

Alim, babayı dinledikten sonra oğluna dönmüş, "Evladım bekleyenin var mı? diye sormuş. Genç, "Evet efendim, köyde bekleyen sevdimiğimm var" demiş. Alim "Efendi, gönlünde başkası olanın bizimle işi olmaz, var oğlunu, al git, sevdiğiyle evlendir..." demiş.

Öyle de olmuş ama baba bu sefer ufak oğlunu alıp yola koyulmuş. Aynı şekilde karşılanmışlar. Kahvelerden sonra Alim ufak oğluna "Evladım, bekleyenin var mı" demiş. Çocuk "Yok efendim!" demiş. Alim şöyle somuş bu kez: "Peki, hiç aşık oldun mu?" Hayır efendim!" yanıtını almış, Tebessüm ederek bakmış çocuğa Alim ve demiş ki: Evladım, önce git aşık ol, öyle gel"