"Kişi kendinden bilir işi" diye bi söz vardır..
Ben de Gülücük'ün Gülücük olmadığını kendimden biliyordum.Şöyle ki; vaktiyle benim de çocuk sesi çıkararak hem kendim eğlendiğim, hem de çevremdekileri eğlendirdiğim zamanlar olmuştu :)Bu, ablamdan bana sirayet eden bi haldi belki de..

Yıllar önce Akra Fm'de Gülücük programıyla rastlaştığımda Gülücük'ün aynı zamanda Şebnem Hanım Teyze olduğunu anlamam zor olmamıştı. Aslında bunu ilk farkeden ablamdı. Çünkü kendisi de bir Gülücük idi :)

Çocukken ablam beni eğlendirmek için (galiba kendisi daha çok eğleniyordu) bir oyun keşfetmişti.Önce bir eşyanın ya da perdenin arkasına gizleniyor, benden gözlerimi kapamamı istiyordu.Gözlerimi açtığımda ablam çocuk sesi ve mimikleriyle konuşmaya başlardı.Güya o ablamın görüntüsüne bürünen bi çocuktu ve benimle arkadaş olmak için gelmişti :P

Oyuna kendimi öyle kaptırırdım ki, çocuğun kendi görüntüsüyle gelmesi için adeta yalvarırdım. O ise çeşitli bahanelerle sürekli beni oyalardı.

Dahası oyunumuzun tuhaf da bi ismi vardı: "Kılıfçılık" :) Sanırım 'kılık değiştirme' kavramını biraz yanlış anlamıştık ya da kendimizce bi yorum katmıştık :P