Şiir...

BENİM ŞİİRİM

 

Bakmayın çevremi kuşatanlara

Hüznün,yalnızlığın şairiyim ben

Issız ovaların nehiriyim ben

İçimde işliyor derin bir yara

Aşkın öldürmeyen zehiriyim ben

Bakmayın çevremi kuşatanlara

Hüznün,yalnızlığın şairiyim ben

 

 

Kapattım kalbimin son kapısını

Dokunun;boşlukta bir taş gibiyim

Hafızası ölü nakkaş gibiyim

Çekiyorum mutsuzluğun yasını

Ayaklara mahkum bir baş gibiyim

Kapattım kalbimin son kapısını

Dokunun;boşlukta bir taş gibiyim

 

 

Ölümü yaşadım ölmeden önce

Bana sonsuzluğu beklemek düştü

Mazide benim de yüzüm gülmüştü

Uyandım,mutsuzluk geri dönünce

Ölümü yaşadım ölmeden önce

Bana sonsuzluğu beklemek düştü

 

 

Gelsene,nerdesin,ey sessiz ölüm

Adını yazsana dudaklarıma

Zaman kan süzüyor kulaklarıma

Hıçkırığa mahkum biçare gönlüm

Haydi takılıver ayaklarıma

Gelsene,nerdesin,ey sessiz ölüm

Adını yazsana dudaklarıma

 

 

Bulsam Kafdağı'nın eteklerini

Başımı çevirip gitsem mi bilmem

Ben ki yaranamam,şakaya gelmem

Kuruttum bengisu peteklerini

Karanlık dolu bir dünyada gülmem

Bulsam Kafdağı'nın eteklerini

Başımı çevirip gitsem mi bilmem

 

 

Umutlar sultanı anlayamadı

Sizler beni asla anlamazsınız

Biraz sevdasınız,biraz nazsınız

Kimse benim gibi ağlayamadı

Belki gülersiniz,inanmazsınız

Umutlar sultanı anlayamadı

Sizler beni asla anlamazsınız

Nurullah GENÇ



 

Biraz sevdasınız,biraz nazsınız

Kimse benim gibi ağlayamadı

Belki gülersiniz,inanmazsınız

Umutlar sultanı anlayamadı

çok güzel ve anlamlı...yüreğinize sağlık..

Nurullah GENÇ abimiz yazarda uyumlu olmaz mı =) Kendisini çok sevmekteyim belkide kravat sevdam kendisinden dolayıdır =)Taktığı kravatlar hep en beyğendiğimdir =) Hele Türkçe Olimpiyatların daki kravatı muhteşemdi =)

Bilmem ama daha öncede yazmıştım ;

Nurullah GENÇ - İbrahim SADRİ - Kahraman TAZEOĞLU - Uğur ARSLAN =)

Benim için yazıyorlar =)

O mein Vollmond! 

Du bist in meine Gebete

Weiss nicht, wer du bist

Aber, trotzdem

Du bist mir fehlt...

Bekleyiş

Öyle olması gerekiyordu…
Her şeyin bir vakti vardı çünkü
Yusuf… Kuyuya atılmalı, köle pazarına düşmeli, zindanda yıllar geçirmeliydi önce
Yüreğin… İçin kaç gün, kaç gece acıdı Yusuf...
O rüya… Daha çocukken gördüğün o rüyanın müjdesi, ne zaman gerçekleşecekti?

Ya Züleyha?
Züleyha... Ne zordu işin
Göğsün kafesine neden sığmıyordu ha?
Sabır ne zordu…

Boyun eğmekti sabır
Duayı bırakmadan, coşku ve ısrarla
Adım atmamaktı vakti gelmeden
Hiçbir şey yapmamanın gerekliliği idi
Tevekküldü
Sabır, beklemekti O’nun takdirini…

Ve Ebubekr’in rüyası…
Mah düşüvermişti kucağına ey Habib’in dostu…
Kaç yıl bekledin gözlerin yolda?

 

...

E. Gürdoğan

İlerde bir gün, yarım bıraktığı başka şeyler gibi, bu şiiri de  tamamlayabilirse, buraya ekleyebilirmişiz.. Ya da kendisi ekler belki  :)

Özellikle bu şiirin devamını çok merak ediyorum. Ta iki yıl önce bu haldeydi, hiç kalem oynatmamış üstünde.  Bu kadar olur! 

Bekleyelim bakalım  :)

 

Ey bnm,

Bu bizim bildiğimiz E. Gürdoğan mı? 

Hani şu "Algılarımız ve Tanımlarımız" başlıklı güzel yazının yazarı...

Hmm... Siz onun sözcüsü müsünüz? En azından arkadaşı olmalısınız...

Hadi bakalım, bekleyenler kervanına biz de katılmış olalım! Ama aynı zamanda, hatta daha çok; yukarıda sözü edilen yazının bir devamını...

(HP-238:HP; 1/1)

Arslan abinin bir şiirinde güzel bir söz vardır ; Zamansız  zamanlardan geçtim...

Canımın çekmediği bir dönemde Hayat zorla servis ediyorsun kendini bana ( uzatma dıyorum sadede gel =)  )

E.GÜRDOĞAN bilmemki size nasıl teşekkür etsem =) Bekleyiş =) bekleyiş içinde sadece Nasib hikmetine sığındığım bir asr içindeyim ve bu şiiriniz Türk Kahvesi mübarekliğinde  =)

Açık konuşmak-yazmak gerekirse acizane fikrim kalsın bu bekleyiş yarım =) hem kuyuya düşmekte Hz..Yusuf sünnetidir...

kuyunun içinde olduğumuzu farketmekte güzel =) haydaaa biri tutsun beni bu gider böyle =))

kıssadan hisse belkide bekleyiş için teslimiyet dediğimiz andadır vuslat ki Hz..Züleyha da buna örnek =)

bir seslenişti benimki gıyabında ,

dem vurdum her an vuslata,

anladım ki iş Hakka teslimiyette sabır da Nasib yakarışında ...

E.GÜRDOĞAN ve paylaşan değerli bnm teşekkürler (bakın bu teşekkürüm çok içtendi Allah şahit =)  )

Ey m1gin,

Evet o başlıktaki yazının sahibi. Yok, sözcüsü değilim ama çoğu zaman aynı düşünürüz.

Uzun yıllara dayanan arkadaşlığımız var E. Gürdoğan ile.

Son zamanlarda pek uğramıyor buralara. Ama ben bahsediyorum. :)

Ben de istiyorum o yazıyı bitirmesini. Açıkcası yakın bir zamanda yazacağını pek zannetmiyorum.

Kuvvetli içsel bir güç olmazsa, yazamıyormuş. Ne demekse?..  :)

Ey Z.SARI, mesajındaki herbir cümle öyle duru, masum, ve aynı zamanda öyle derin ki...

Asıl biz sana teşekkür ederiz, ey Kalemi Güzel!

E. Gürdoğan'ı bilmem ama, ifadelerin beni çok etkiledi...

Bunları ve daha fazlasını, mailde bahsettiğimiz o gün, güzel güzel konuşuruz inşallah.

Şimdi mesajının hissettirdiklerine ve şerhine girersek, çıkmak pek kolay olmayacak  :)

Bu çok lezzetli, zaman zaman  tekrar okuma istediği uyandıran güzel anlatımın için teşekkürler...

Kuvvetli içsel bir güç olmazsa, yazamıyormuş.

Belkide şairin dediği gibi; sonra söylerim diye söylenmemiş sözler  =)

çoğu zaman dolar duygu yüklü kovalar hatta taşar =)

ve hep sonra yazarım sonra not alırım denilir ( ki bu bende çok var)  =)

belki sonralar gelmeyecektir hiçbir zaman,hatta gelsede unutulacaktır çoğu zaman =)

ama bazen öyle  kuvvetli içsel güç olurki siz bile engel olamazsınız...

Yanınızda kağıt-kalem olmasa dahi Mustafa İslamoğlu'nun yaptığı gibi yerde uçuşan parlak sigara kağıdının üzerine yazıverirsiniz ... =)

Sanırım bu yolculukta kuvvetli içsel güç olmazsa olmaz =)

sonradan siz dahi bakınca vay be ;) diyorsunuz =)

vay be!

=)

 

Seni Yağmurdan Sonra Seveceğim

Şimdi git..
Say ki, seninle içinden sevda geçen bir türkü söylemedik.. Say ki, gece mektuplarını, en güzel aşk şiirlerini beraber ezberlemedik..
Say ki, sevda trenini kaçırdığım durakta bir süre beraber beklemedik..
Sen git..
Ben gelemem bu yürekle..
Ya da kal..
Eylül yağmurlarını bekle..

Seni yağmurdan sonra seveceğim..
Saçlarıma ak düşmemiş halimle..
Sen yaşlardayken..
Onsekizimde, yirmimde..
Seni yağmurdan sonra seveceğim..
Kaldırımların ıslak ve temiz haliyle..
Yaşlı yüzüm delikanlı yüreğimle..
Seni yağmurdan sonra seveceğim..
Aşksız geçen onca yılı yakacağım..
Sevda alevinde kendi ellerimle...

Şimdi git..
Say ki, seninle sahildeki çardakta hiç dondurma yemedik..
Say ki, oturup konuştuğun yaşlı ve yabancı bir adamdı..
Ve sevdadan hiç söz etmedik..
Say ki, hiç gülmedik..
Aynı şeyleri sevmedik..
Ve yağmurdan sonra beraber yürümedik..
Seni yağmurdan sonra seveceğim..
Kimse bilmeyecek, herkesten gizleyeceğim..
Yağmurdan sonraki toprak kokusu olacak havada..
Seninle gökkuşağının altından geçeceğim..
Seni yağmurdan sonra seveceğim..
Ve seni sevdiğimi kimseye söylemeyeceğim..
Belki bu dünya gözüyle gördüğüm son yağmur olacak..
Islak kaldırımlarda sırılsıklam yürüyeceğim..
Ben seni yağmurdan sonra seveceğim..
Ve bir gün ölürsem yeşil gözlerinde öleceğim.....

Uğur Arslan


 

Anlatamıyorum

Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.

Orhan Veli

     EY CAN

Ey can nicedir bu alemde
Derdin bilmezlere kaldın
Sabır bilmez şükür bilmez
Hatır bilmezlere kaldın

Derya içre derya bilmez
Mizan bilmezlere kaldım
Yandın ey can
Yanmak bilmezlere kaldın

Ey can nicedir bu alemde
Sûkunete hasret kaldın
Edep bilmez şefkat bilmez
Hak tanımazlara kaldın

Derya içre derya bilmez
Mizan bilmezlere kaldım
Yandın ey can
Yanmak bilmezlere kaldın

Ömer Karaoğlu

---

SİZİN OLSUN

Ağla gözüm dinsin sızım
Bu şehirde yalnızım
Hasret benim hüzün benim
Ama yine umut benim

Düğün dernek sizin olsun
Bana ölümleri verin

Çiçekleri hapsettiniz
Toprağa taşlar ektiniz
Eyvah olsun size sizden
Arzı ifsad eylediniz

Şah damarım sizin olsun
Bana yüreğimi verin...

Ömer KARAOĞLU

---

Götür  Beni

Ah Duramıyorum
Ah Bunalıyorum
Çok Daralıyorum
Çoktur Ağlıyorum

Alda Götür Beni
Gittiğin Yerlere
Çal da Götür Beni
Gittiğin Yerlere

Alda Götür Beni
Karanlık Çökmeden
Çal da Götür Beni
Çocuklar Ölmeden

Ah Yaşamıyorum
Ah Ölemiyorum
Çok Daralıyorum
Çok Utanıyorum

Zeynep KARAOĞLU
 

                                                                               ŞİİR

HAYAL ALEMİNDEN ÖTELERE

YİNE HAYAL HAYAL KAHVESİNE

BURASI DURAK OLAMAYAN YER

BURASI HAYALİ UNUTUP GERÇEĞİ GÖRDÜĞÜMÜZ YER

 

DÜN GÖKYÜZÜNDE KAYAN YILDIZ

BANA MI BÜTÜN ÜMİTLER

İSLAM DİYE ÇALGI TUTTUĞUNUZ

ZILGITI YİYENLER YER

 

AŞK MI SÖYLE HİSSETTİĞİM

MEŞK Mİ SÖYLE YAZDIKLARIM

EFSANELERE ULAŞMAK İÇİN

EFSANE OLMAYA VAR MISIN

 

SANA ŞİİRLER YETMEZ

ANLAMAYA ÖMÜR YETMEZ

Z.SARI KARDEŞİM

KİM BU BAHSETTİĞİM!

 

 

 

Sayın MHB1050 kardeşim =) yazmış olduğun şiir yada denemenin maaşallahı var lakin sona geldiğimde ters-düz oldum =)

Zaman - zaman anlam yüklemekte zorlandım =) birden fazla cevap vermek istedim =) lakin bir cevap hakkım olduğu için =)

İşi ehline burakmak da sünnet deyip =) değerli A.KARAKOÇ un eserini paylaşmak istedim =)

 

   BU SEVDA

Bir beyaz rahmettir, bir yeşil murad
Görmeyen ne bilir oy bu sevdayı,
Tüter buram buram , yücelir kat kat,
Artırır gün , hafta , ay bu sevdayı

Bedenime korkak yürek kükretmem
Tatlı diye öz canım saklamam,
Ölüdüğümde çalgı ,çelenk beklemem
Al götür kabrime koy bu sevdayı…

Değişir bu mevsim, bu poyraz keser.
Her yerde İslam’ın rüzgarıi eser,
Gün gelir anlayıp, bağrına basar
Şehir bu sevdayı, köy bu sevdayı…

A.KARAKOÇ

BEN OKULA GİDİP DERS ÇALIŞIRKEN

SEN OYUN BAHÇELERİNDE KAZANAMAMIŞTIN SINAVI

BEN KAZANDIĞIMDA

DAĞILIVERMİŞTİ HAYAL DÜNYASI

 

İMAM-HATİP OLMAK ZOR GELİYORDU

BEN EFSANE BASKETBOLCUYDUM

ZAR ZOR KAZANDIĞI ÜNİVERSİTE SINAVINI

BEN OKUL SAYESİNDE KAZANIYORDUM

 

HAYATA ÖĞRETMEN BAŞLAMAK VAR DEDİ

BEN GERÇEK O SAHTE ÖĞRETMENDİ

FUTBOLU BİLİYOR ZANNEDİLİRKEN

34 YAŞINDA YAŞLANIVERDİ

 

BEN GERÇEK MÜDÜR YARDIMCISI İKEN

SAHTE VEKALET MÜDÜR YARDIMCISI

TAYİNİNİ ELİYLE TEPEN

BEN KAZA GEÇİRDİM DİYE SEVİNDİ

 

0 BAŞLADI 0 GİDİYOR

BELLEK YOK HAFIZA YOK GİDİYOR

BEN MADDİ MANEVİ EFSANE

KRAL GİBİ GELDİ KRAL GİBİ GİDİYOR

 

                                                                               MELEKLERE

BİR KIZIM ÜÇ OĞLUM VAR

MELEK GİBİ HEPSİ

ADLARINDA YÜK VAR

TAŞIR İNŞAALLAH HEPSİ

 

ABDÜLKADİR FURKAN

NE GÜZEL ALLAH'A KUL OLAN

KUR'AN'IN ADI DA VAR

ESİRGESİN KORUYAN BAĞIŞLAYAN

 

SALTUK BUĞRA

İLK MÜSLÜMAN TÜRK HÜKÜMDAR

KARAHANLI GİBİ KARA

ÖZ TÜRKMENİZ ÖLENE KADAR

 

RÜMEYSA NUR

AYICIK YILDIZININ EN KÜÇÜĞÜ

TATLI BİR NUR

SANKİ TATLI RÜYALAR ÖPÜCÜĞÜ

 

MÜCAHİT HAZİM

GÜÇLÜ MÜCAHİT

BAŞGELENİM

ADIN GİBİ OLASIN MÜCAHİT

 

BAŞGELEN SOYADIM

TÜRKMEN SOYUM İSTANBUL'A DAYANIR

RUMLARI DOĞRAMAK İÇİN

ABDULMECİT GÖNDERMİŞTİR

MEMLEKETİM NEVŞEHİR

 

          İhtiyat mülazımlarından İdris Sabih Bey'in Medine Müdafaası sırasında Peygamber Efendimiz'e (a.s.m.) hitaben yazıp, Fahreddin Paşa'ya ithaf ettiği bu şiiri, o günlerde yaşanan duygular kadar Emanat-ı Mübareke'yi muhafaza edenlerin gönül dünyasını yansıtması ve bizlere hüsnü misal olması bakımından sizlerle paylaşmak istedim.

DÜNYA VE AHİRET EFENDİMİZSİN

Bir ulü'l emr idin emrine girdik:
Ezelden bey'atli hakanımızsın
Az idik. sayende murada erdik.
Dünya ve ahiret efendimizsin

Unuttuk İlhan'ı, Kara Oguz'u:
İşledik seni gözbebeğimize.
Bağışla ey şefi kusurumuzu
Bin küsür senelik emeğimize

Suçumuz çoksa da sun'umuz yoktur
Şımardık müjde-i sahabetinle
Gönlümüz ganidir, gözümüz toktur.
Doyarız bir lokma şefaatinle

Nedense kimseler dinlemez. eyvah!
O kadar saf olan dileğimizi
Bir ümmi isen de Ya Resulallah
Ancak sen okursun yüreğimizi

Suları tükendi gülabdanların
Dinmedi gözümüz yaşı, merhamet
Külleri soğudu buhurdanların
Aşkınla bağrını yakmada millet

Gelmemiş Türkce'de Lebid.Hassan'ın
Yok bizde ne Bürde, ne Muallaka
Yolunda baş veren Al-i Osman'ın
Lal ile yazdığı tarihten başka

Ne kanlar akıttık hep senin için
O ulu Kitab'ın hakkıçün aziz
Gücümüz erişsin ve erişmesin
Uğrunda her zaman döğüşeceğiz

Yapamaz Ertuğrul evladı sensiz
Can verir, cananı veremez Türkler
Ebedi HADİMÜL HAREMEYNİNİZ
Ölsek de Ravza'nı ruhumuz bekler.
 

GÜNDÜZALP:                                  MESELE

BİR KATRE SEVGİ VERMEDİYSE ALLAH

PEYGAMBERE AŞIK DEĞİL VALLAH

BU KADAR GÜZEL KONUŞMAK

ÖRTMÜYOR SERDEKİ KEM GÖZLERİ

 

FİKİRLER KEM

DÜŞÜNCELER HA KEZA

YAKLAŞIM AYNI ÇAPANOĞLU

ÖNCE YAŞA SONRA SÖYLE

 

MESELE BİR'E BİR DEMEK

BİR DEĞİLSE KAFADA

BİR BİR DEĞİLSE KONUŞANLARDA

KİMDER HERKES BİR

KİM DER HERKES ARKADAŞ

KİM DER HERKES YOLDAŞ

 

DÜŞÜNDE KONUŞ

YAŞAMAYAN DÜŞÜNMEZ

SEN DE HEM YAŞA HEM YAŞAMA

ÖLMEDEN ÖNCE ÖL

HALK İÇİNDE HAKLA BERABER OL

 

EZELÎ NÛR

 

Nurdan çehrendeki bu nikab da ne?

Güneşlere tâç giydiren ışıkken

Hep hicranla bunca yıl bunca sene

Geçmiş gidiyor.. baharlar beklerken..

Doğ ruhlara arşdan gelen bürhanla

İnlet dört bir yanı altın sadânla

Hayat üfle sihirli râyihanla

Hak adına üfül üfül eserken..

Konuş ki hatipler haddini bilsin

İlâhî nefhanla ruhlar dirilsin

Sâyende tâ zirvelere erilsin

Başlamış gökler de bunu dilerken..

Ey mukaddes Kitab ey ezelî nûr

Ey iklimi ziyâ etrafı huzûr

Son demde bir kere daha ne olur

Ağar, ışık karanlığı boğarken..

Bahar olmasa da sonbahar olsun

Cihânlar bütün âvâzınla dolsun

Yeniden nâmın her yanda duyulsun

Şu fânî ömürlerimiz biterken
 

M.Fetullah GÜLEN

Yeniçağ - Ezeli Nur

 

Sen İstanbul olsaydın;
Ben, sende konacak bir dal bulamayan martı gibi
çığlık çığlığa atardım kendimi denizlere!
Sen İstanbul olsaydın...

Sen İstanbul olsaydın, aşka doğru...
Bürünüp sevda rengine,
dursaydın gurubun önünde akşam vakitlerinde.
Ve ben...
Bense bir güneş gibi yakmaya gelirken seni;
saplansaydım kirpiklerine, tam kalbimden...
Düşseydim ufkuna, kan-revan içinde! ..

Sen İstanbul olsaydın,
ve sorsaydın halimi kanatsız güvercinlere!
Sen İstanbul olsaydın;
Ve zindânım olsaydın! ..

Sen İstanbul olsaydın;
Saçların, Ekim’in yirmialtısındaki çınar yaprakları tonunda...
Ve gözlerin Marmara Denizi renginde olurdu, değil mi?
Ve sen İstanbul olsaydın;
Bir pembe ibrişim gibi akardın gönlüme doğru.
Değil mi? ..

Sen İstanbul olsaydın;
Henüz gözden deryalar, güllerden kan damlamadan! ..
Ve bilip dağlardan kalyonlar geçireceğimi;
önüme surlar dikmeden ve yoluma zincirler çekmeden...
O ilk... Altından güllem, düştüğünde tam kalbinin üstüne, açardın bana kapılarını, değil mi;
Sen İstanbul olsaydın? ..

Sen İstanbul olsaydın;
Bir beyaz güvercinin,
şahbazdan korkuşu gibi ürkerdin benden...

Sen, İstanbul olsaydın...
Ama sorsaydın halimi de, kanatsız güvercinlerden!

Sen İstanbul olsaydın;
Ve zindânım olsaydın! ..

-Muammer Erkul-

Ben İstanbul olsam ;

Sen ,konacak dal bulamayıp;

kendini çığlık çığlığa , sürdüğün denizin olurdum.

Ben yinede senin İstanbulun olur(d)um....

 

 

Ben İstanbul olsam;  aşka yelken açmış ,

en güzel aşk renklerini gözlerimde yaşamış bulurdun.

Ben İstanbul olsam;

Her akşam yakamozun sahile değilde ;

aşkın yüreğime vurduğu nar ı izlerdin....

Ufka değil azizim kor gibi yüreğime düşerdin...

 

 

Ben İstanbul olsam;

Bir Zümrüd-ü Anka ile dert yoldaşı olur ,

seni bir Hüma kanadında arar,

Zakkum ağaçlarından selsebil dilenir ,zindanına intikal ederdim.

Ve ben İstanbul olsaydım ;

aşkın rengini gözlerimde aramayı öğretirdim ,

ve sen gözlerimde kendimi; aşkın ile intihar ettiğim boğazı görürdün,

İşte ben o zamann İstanbulun olur(d)um...

 

 

Ben İstanbul olsam;

Gözlerimden damlaların kan değilde aşk-ı reva içinde nar olduğunu ,

Surlarımın olmadığını,denizlerin yüreğim olduğunu,

ve aşk sancağını ilk senin diktiğini bilecektin...

 

Ben İstanbul olsam;

Halini papatya fallarında değil, zindan hülyalarımda sorardım

 

Ve ben İstanbul olur,

Zamana aşkı gergef işler,

İstanbulun olur(d)um...

 

    Z.SARI            (Şiirlere cevap vermeyi severimde =)

BİR

BİR ALLAH VAR DA

BİR KUL VAR MI?

BİR OLMADAN ÖLEN

BİR DAHA YAŞAR MI?

 

BİR DİYE BAŞLA SAYMAYA

BİR ZİKİRE BİR TESBİHATA

BİR OLAN RASULULLAH'A

BİR OLAN İSLAMA

 

BİR DEĞİL TANRILAR

BİR DEĞİL RABLER

BİR DEĞİL GÖNÜLLER

BİR DAHA ASLA İNANMA

BİR OLMAYANLARA

 

BİR ADEM BİR HAVVA

BİR ULAŞTI MİLYARLARA

BİR ADAM ARA

BİR GÖRÜŞÜRSEN DE

BİR DAHA KAYBETME

 

BİR ALLAH

BİR LAİLAHEİLLALLAH

BİR MUHAMMEDERRESULULLAH

BİR TAZİM BİR TESBİH

BİR OLANIN OL İLLALLAH

Vayy.. bu ne güzel nazire ey Z.SARI :)

Böyle güzel sözlerle dizeler meydana getirenin karşısında kalemim titriyor doğrusu :)

MaşaAllah diyeyim ve sükût edeyim...

İstanbul olsaydın, Ve ben İstanbul olsam...

Arkadaşlar nasıl şiirler, nasıl kelamlar bunlar böyle...

"Ben, sende konacak bir dal bulamayan"

"Altından güllem, düştüğünde tam kalbinin üstüne, açardın bana kapılarını, değil mi"

"aşkın yüreğime vurduğu nar ı izlerdin..."

"Surlarımın olmadığını"

"ve aşk sancağını ilk senin diktiğini bilecektin..."

Ufff... İfadelere bak...

abheri'in gönderdiği şiire bayılmıştım zaten, üstüne Z.SARI kendi cümleleriyle karşılık vermiş...

Ey Z.SARI, sen hep yaz olur mu?  Sakın bırakma, sakın...

Öyle müsveddelere yazıp sonra kaybetmeyesin ha!  

Biz nasıl okuruz yoksa sonra!

Bunları okurken, Serdar Özkan'ın "Kayıp Gül" isimli kitabından not aldığım bazı ifadeler geldi aklıma. Ne beğenmiştim o kitabı.

Yazabilmek ne kadar güzel bişey...  Okumak da...

Sevgili Zuhal bu ne güzel bir ifade gücüdür böyle. Gerçi söz konusu kişi sen olunca şaşırmamak lazım.

Gönülden tebrik ediyorum

Değerli abheri abla, bnm ve ISIK abla teveccühünüz fm layık olmaya çalışıyoruz =)

Lakin bana büyük bu güzel sözleriniz, henüz  büyük , bu güzel kıyafetlerin üzerime uyması için daha çook aş yemem gerek ,

hem aş yemem hemde ruhumun siz değerli şahısların duasına ihtiyacı(m) var =)

abheri ablanın şiiri çok hoşuma gitmişti.Bir deAzizim İstanbul olunca insanın aşka gelmemesi imkansız en azından benim için öyle =)

abheri ablanın paylaştığı şiir beni yıllar öncesine götürdü =)

Yıllar önce Mavi Ada programı ile yakinen tanıdığımız Kahraman Tazeoğlu abimiz ,radyoda güzel şiirlerinden birini okumaktaydı;

o okudukça ben elimde derfter-kalem hızlıca ona cevap yazıyordum =)

Şiire cevap vermeyi seviyorum ,bazı değerli şahıslarla şiir ile muhabbet ederim =)

İnsanın içini en edebi dökebilme halidir ...

 

Buarada abheri ablanın şiirini okuyunca Seyfullah Kartal ın seslendirdiği Mavi Bir Ölüm eseri aklıma geldi ;

• Seyfullah Kartal - Mavi Bir Ölüm

Alınyazısı Saati  (İstanbul)


Yeryüzüne ayı indir o bir şehir olsun
Yaklaştıkça büyüyen
Ayrıntıları setleri bahçeleri
Yumuşak çizgileriyle ortaya çıkan
İşte ben o şehri yaşadım yıllarca
İstanbul’da parça parça
Çeşmelerinde ayı yaşadım
Servilerinde ayla birlik bölündüm
Ayla birlik yaralandım
İstanbul mezarlıklarını aydınlatan ayla
Soludum bölük bölük ahiretin
Keskin çizgili özgürlüğünü
Kanlı canlı özgürlüğünü ay kesmesi
İçtim sıcak bir yaz günü içilen buz gibi bir vişne şurubu benzeri
Kutsallığın ballı biberli çilekli çile kevserini
İstanbul’dur bu otuz yıl kana kana yaşadığım
Taşlarına adeta resmim işledi
Ben İstanbul’da dağıldım zerre zerre
İstanbul damla damla içimde birikti Mermer tozu gelip gelip içimde oluştu bir şehir
Bu yeryüzünden ve gökyüzünden ötedeki şehirdir
O bir kılıçtır Doğudan Batıya uzanıp
Çin ipeğinden örülmüş şeytan kozasını bölen
Darbeleriyle Batı çeliğini lime lime eden
O Tanrı’nın kılıç halindeki hilali
İslam ruhunun kristalleşmiş heykeli
İçimin sesi rüyamın öfkesi merhametimin şehri
İstanbul’a gel oruç günleri gez gör ve dinle derinden
Taştaki oymalarını incele bir er gözüyle
Semerkant’tan kalkıp gelmiş erlerin gözüyle gör her yeri
Camileri mezarlıkları çeşmeleri ve sebilleri
Git Sümbülefendi’ye servilerden sor olan biteni
Merkezefendi’de tüket maddeyi yırt maddeciliğin kefenini
Bağdat’ta ebedi bağı ruhun ve ilahi hikmetlerin
Şam’da son sınırı manevi medeniyetlerin
Kozmik bakış metafizik sezgi
Bağdat’tan dal, Şam’dan yaprak Diyarbekir’den çizgi
Hep İstanbul’da kırık dökük
Parçalanmış silinmiş sönmüş
Hayaletler gibi kaçmış gizliliklere
Loş boşluklara sığınmış kan rengi bir huzur arzusu
Sabah Karacaahmet’te öte şafak kırmızısında savaş borusu
Sökün eder her sabah ufkun bir ucundan yeniçeriler
Su şırıltısından gök gürültüsüne değin
Bütün seslere düzen vermiş ebedi mehter
Yok olduysa bu şehir ruhu ruhuma sindi
Ben yaşadıkça o yaşayacak bende
Kimbilir belki o da dirilecek benimle
İslam Milletinin dirilişinde
O yeniden güneşin güneş ayın ay ve dünyanın dünya
İnsanın insan olduğu o günde
Ölümün biliyorum ey İstanbul diriliş içindir
Öyleyse indir ruhunun teslim bayraklarını indir göm toprağa
Doğrul ve kalk ayağa
Kemiklerinle etin arasında
Sonsuz güç topla korku ve muştuyla Mucize muştusuyla
Yüreğim yırtılıyor çınlıyor ağlıyor yüreğim
Fırtına yaprak yaprak dökülüyor
Gecenin tüyleri savruluyor havaya
Ölümümü kutlayan Arz oğullarıyla
Mübarek toprağın anlamından bile yoksun
Taşın demirin mermerin ve tozun metafizik kadrine bile düşman
Kabus ruhumu çalmak isteyen hırsız
Madde dönüşür binbir şeye ama ruh kaybolmaz
Altın madeni gibi pırıl pırıl kalır ve solmaz
Ve ben kardan geldim ama denizi üstlendim
Denizi yüklendim adeta denizle evlendim
Denizle yaşadım denizle öldüm
Öldükten sonra denizin gözlerini gördüm
Denizden denize yükseldim
Birliğin şarkısını işittim dinledim derinliklerinde
Sedeflerinden yapılmış İstanbul camilerinin taşları
Beyaz güvercin kanadı köpüklerinde kubbelerini gördüm camilerin
-Ama gizleyerek saklayarak itiraf etmeyerek-
Bursa’dan gelen yeşil bu denizi boyadı gökten sonra
Ve trenler şifreli düdükleriyle trajedileri perdelerken
Dönüp bir köşeden ötede kaybolurken Ben kayalarını denizin ahenkleştirdiği kıyılarda
Gerçeği koğaladım hayal meyal görünen kelimeler arkasında
Ve derken birden karaya sıçradım Ayasofya
Padişah türbeleriyle örtülmüş maskelenmiş şehzade mezarlarıyla
Kayboldu o deniz o kentle birlikte Rabbim bildir bana
olup biteni
O yeşil ötesi ışığı o güneşi tahlil eden su çizgisini
Ve sen ey Avrupa yerin dibine batacaksın bitmez tükenmez suçlarına karşılık
Ve derken Ayasofya yüzüme çarpan karanlık
Serin ve kilim nakışlı kızıl gözlü dev bir cam gibi
Ve kılıcımın ucunda Ayasofya küçük bir bilya gibi
Uçuyorum göklerin kubbesine bir ikram gibi
Gök sofrasında bir çeşni bir garnitür gibi
Kalk ve kavra ruhum bir kadavra gibi solan bu göksel yapıyı
Bir kartal taşırken yere düşmüş
Ve kalakalmış kaldığı yerde
Sonra karanlıklardan çıkan kartallar tünemiş üstüne
Yemişler ötesini berisini
Ey kozmiğin kemirdiği bir kent gibi yükselen yapı
Ey Allah’a açılan ve kapanan ulu kapı
Bir at gibi soluyorsun kulelerinle
Deniz öfkenin köpükleriyle benekli
Gel barışın köprüsü ol içimizde dışımızda
Yeniden sularından içelim kana kana
Savaşabilirim bugün bütün dünyayla
Gerekirse
Ruhumuzun susadığı hakikat olan
Evrensel İslam Barışının zaferi için
Aşk için Tanrı hakikati aşkı için
Göğe çıkan İsa yere insin diye
-Fazla çıkardılar göğe-
Gel ey Muhammed ve İsa hakikati
Burada sizi bekleyen bütün bir insanlık var
Bulutlar yaralı insanlar zehir saçan fırtınalar
Kara-düşünce fırtınalarıyla yüklü kurşun levha havaları
Savaşırım doğudan daha doğu
Doğrudan daha doğru olanı bulmak için
Zulme karşı savaşabilirim
İnsan başı yalnız Tanrı önünde eğilecektir
Ebedi hakikat budur
Bunun için savaşırım ben
Bunun için kanım helal olsun
Şehrimin altına özgür Tanrı aşkını yazmak
İstanbul’u yeniden Tanrı şehri yapmak
Bunun için savaşırım ben
Servi için savaşırım çınar için savaşırım
Tozlanmamış gün doğuşu için
Yıldızlar geceleri yeniden görünsün diye
Tuz deniz damlasında gülsün
Çam denizle gülüşsün
Su tenimizle barışsın
Ruhumuzla ışısın diye
Savaşçıyım ben atalarım gibi
İstanbul için savaşırım
Bağdat’ın dervişlik ortağı
Şam’ın kılıç kardeşi
Olan İstanbul için
Benim güneşimden öteye kimse gidemez
Benim güneşimin üstüne doğmadığı hayat hayat değil
“Benim duvarımdan yüksek duvar haraptır”
Gerçek özgürlüktür kölelik değil Tanrı’ya kulluk
İstanbul olacak yine gerçek özgürlüğün türküsü
Kıyamete kadar söylenecek türkü

Sezai Karakoç

Biz barışmayız artık

Kapı ağzı boş bavul yığınlarıyız
Sarı fotoğraflar yolculuğundayız şimdi
Ayrılıklara acemi aşıklarmışız
Ne barıştan anlarız
Ne mütareke biliriz şimdi

Daha çok sevmek isterdik belki
Daha çok tanımak
Bu yabancı iki sevgiliyi
Biz seninle susmayı başaramadık
Yalancıyız
Biz barışmayız artık

Ağlarım, ağlar açılır denizlere
Her şeyi bıraktım gidiyorum bende
Yağmurun derman değil kurak gönlüme
Biz bu şehirde karşılaşmayız bile

Kırk parça olmuş hatırın bende
Sustuğun sözler kanar içimde
Ne güven kalmış, ne sevda bizde
Biz bu şehirde bir daha
Karşılaşmayız bile

Ağlarım, ağlar açılır denizlere
Her mevsim biraz daha ayrıldık
Acemi aşıklarmışız, çabuk dağıldık
Yazık sevdiğim
Biz barışmayız artık
Acemi aşıklarmışız, ne çok kırıldık
Ne çok üzüldük, ne çok darıldık
Yazık sevdiğim
Biz barışmayız artık

Hiç bitmeyecek gibi gelmişti önce
Her şeye tüketmek için başlamışız oysa
Bu sevda için doğru isimler değilmişiz meğer
Ne çok yandık böyle, ne çok yanıldık
Yeteneksiziz sevdiğim
Biz barışmayız artık
Aynı yatağın iki uzak ucunda uyuduk
Her gece biraz daha ayrıldık

Daha çok sevmek isterdik belki birbirimizi
Daha çok tanımak
Bu iki yabancı sevgiliyi
Sevmek biraz da bağışlamakmış
Biz seninle susmayı başaramadık
Dokunuşsuz sevişler gömdük yastıklara
Hiç konuşmadan kaçak yaşadık odalarda
Aynı çatı altında iki yabancı
İki dilsiz aynı yatağın iki ucunda

Ağlarım ağlar açılır denizlere
Her şeyi bıraktım, gidiyorum bende
Hiç olmazsa son kez mutluluk dile
Bir yatağın iki uzak ucunda
Her geçen gün
Biraz daha darıldık
Dokunuşsuz sevişler gömdük yastıklara
Dönüşü yok
Biz barışmayız artık

Günler artık günlere kanmaz
Sanma bensiz güneşler doğmaz
Hep unuttun sevmeyi beni
Bende artık sabahlar olmaz
Kırk parça olmuş hatırın bende
Sustuğun sözler kanar içimde
Ne güven kalmış, ne sevda içimizde
Biz bu şehirde karşılaşmayız bile

Ağlarım, ağlar açılır denizlere
Her geçen mevsim nasıl biraz daha ayrıldık
Acemi aşıklarmışız, çabuk dağıldık
Korkma sevgilim inan
Biz bu şehirde karşılaşmayız
Biz barışmayız artık
 

Özlem Esmergül

Uğur Arslan - Biz Barışmayız Artık

ÇANAKKALE

Şu boğaz harbi nedir ,var mı ki dünyada eşi ?
En kesif orduların, yükleniyor dördü beşi
 

Şuheda gövdesi, bir baksana dağlar taşlar ...
O, rüku olmasa, dünyada eğilmez başlar ,

Yaralanmış tertemiz alnından uzanmış yatıyor ,
Bir hilal uğruna ya Rab ,ne güneşler batıyor!
 

Ey bu topraklar için  düşmüş, asker!
Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer
 

Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i ...
Bedr'in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi ...

Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın ?

''Gömelim gel seni tarihe !'' desem ,sığmazsın.

Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı ;
Beriden zelzeleler kaldırıyor A'mâkı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde o aslan neferin .
Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam ,
Atılan her lağamın yaktığı: yüzlerce adam .
Ölüm indirmede gökler ölü püskürmede yer
O ne müthiş tipidir ; ya Rab savrulur enkaaz-ı beşer ...
 

Kafa ,göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak,el,
ayak ,boşanır sırtlara, vâdilere, sağanak sağanak ,

 

 

Şiir ; Özlem ESMERGÜL 

 

Uğur Arslan - Çanakkale

18 Mart Çanakkale Zaferinin yıldönümünde şehitlerimizi anmadan geçmek olmazdı elbet sevgili Zuhal sağolasın.

Tarihimizin en unutulmaz zaferi için ben bir şiir eklemek istiyorum.

ÇANAKKALE ŞEHİTLERİ

Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin
Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer,
O ne müthiş tipidir, savrulur enkazı beşer.

Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak.
Kafa göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak
Vurulup, tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilal uğruna yarap ne güneşler batıyor.

Ey bu topraklar için toprağa düşmüş asker
Gökten ecdat inerek öpse o pak alnı değer.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
Gömelim gel seni tarihe desem sığmazsın.

Mehmet Akif ERSOY

 

MEVLADAN LEYLAYA GEÇENLER

LEYLAYI TANIMAZ OLMUŞ

LEYLAYA BAŞKA GÖZLE BAKIP

MEVLAYA  TAŞ ATAR OLMUŞ

 

MEVLAYI MEVLANA GÖZÜYLE DEĞİL

TERANE GÖZÜYLE GÖRMÜŞLER

LEYLAYA MAL İSMİ VERMİŞLER

LEYLA İSE ASLA BAKIP İNCİ DİYESELER

 

BEŞ KURUŞ DEĞERİ OLMAYAN CANLAR

BUGÜN CAN OLANLANLAR

LEYLAYI GÖRMEDEN

MEVLAYA SALDIRIRLAR

 

LEYLANIN ÖZÜ AŞK

SÖZÜ MERHAMET

DİLİ BAL

RENGİ GÜL

 

MEVLA BUNUN NERESİNDE Mİ?

LATİF,GÜZEL VE NEZAKETİNDE

ALLAH İNSANI TANIR

AŞKA GEÇİŞTE LEYLAYA BAKILIR

 

SEN DE TANIR İSEN KENDİNİ

LEYLA İLE OLUR İSEN MAŞUKİ

BULMAZ MI SANDIN KENDİNİ AŞKI

YAP HEMHAL İLE VİRDİNİ