Çoğu kez yaptığım gibi bugün de, yatsıyı öteleyip, sabaha yakın bir vakitte kılmaya niyetlendim...
Bunu, yatsı namazını geç kılmanın evlâlığından öte; tek abdestle, hem yatsı hem de sabah namazını kılabilecek olmam yüzünden tercih ediyorum. 
Ve saat 03 suları... Yani dakikalar önce...
Musluğu açıp abdest almaya başlamıştım... Ellerimi yıkadım... Yüzümü yıkadım... Sağ kolumu sıvazlıyordum ki, su gidiverdi! 
Hadi elimdeki son damlacıklarla, sağ kolumun işlemlerini tamamladım, diyelim... Peki ya sonrası? 
Bu saatte su neden gider ki? Evet, kartlı bir sayaçtı şimdiki... Ve sanırım kredisi bitmişti... 
İyi de, önceden haber verseydi... Ne bileyim hissettirseydi en azından... Mesela, bir gün öncesinden suyu yarı yarıya kısabilirdi... Yani tümden kapatmaya gücü yettiğine göre; belli bir oranda kısması işten bile olmamalıydı... 
İnsanın başına gelmeyince önlem almıyor...
Haliyle ben de bu eve yaklaşık bir ay önce yerleşmiştim... Ve hiç yedek su bulundurmamıştım... Bu yüzden kendime birazcık çattım... 
Kredinin tamamen tükenmiş olması durumunda; kartın sayaca sokulmasıyla, belli bir miktar, sonraki yüklemeden düşülmek üzere kullandırılabiliyor, diye biliyorum... Yani en azından doğalgazda durum öyle... Suyu hiç duymadım; ancak önceki kiracıdan kalan karta yükleme yaparken; görevli personel, yüklemek istediğim miktarın yetersiz olduğunu; çünkü eksiye düşmüş olduğunu söylemişti. 
En azından denenebilir miydi ki? 
Hayır! Saat 03 suları... Ve ben, elimde kartla bodrum katına inmeye cesaret edemem...
Hem sonra indim diyelim... Bodrumdaki deponun kapısının kapalı olması büyük ihtimal...
Gerçi anahtarın yerini biliyorum ama, onu oradan almaya çalışırken bir miktar ses çıkmasına ve kapıcının ayaklanmasına sebep olabilirdim.
Yok yok, kendime leke bulaştırmamalıyım...
Acaba bu durumda teyemmüm caiz olur mu ki, diye iç geçirdim. 
Hatta danışmak üzere, bu saatte online bir hoca ya da bir bilirkişi bulup bulamayacağımı aklımdan geçirdim... 
Tabi tüm bu mesafeyi, çok kısa bir sürede katettim; zira bilirsiniz, düşünce hızı, ışık hızından dahi daha hızlıdır. 
Banyodaki duş mekanizmasının hortumuna takıldı gözüm, sonra.
İçinde su kalmış mıdır ki? 
Musluğun suyu yukarı gönderecek pozisyonda durması, iyiye işaretti... Onu aşağıya indirdim... Biraz biraz su gelmeye başladı...
Aceleyle sol kolumu sıvazladım... Başımı mesh ettim... Ellerimi kulaklarıma götürmüştüm ki, su bitti. 
Şu hortum biraz daha uzun olsaydı, ne olurdu sanki?
Ve işte yine döndük başa...
Aa! O da ne!? Evet sifon! 
İçinde su var mıdır ki?
Varmış evet... Ama o suya nasıl ulaşabilirdim ki?
Kapağı bir miktar kaldırmaya yeltendiysem de, hemen vazgeçtim... Çünkü kapağın üzerindeki başlık, suyun akışını tetikliyordu...
Mekanizmayı biraz inceledim... Ve kapağı kaldırmadan onu yana kıvırabildim... 
Şimdi, suyu hazneden çıkarmak gerekecekti... Mutfaktan, kullanmadığım bir bardak aldım geldim...
Dikkatle daldırdım...
Tam suya kavuşmuşken, yanlış bir hareketle onu yitirmemeliydim, öyle değil mi? 
Bardağı çıkarması biraz daha güç oldu... Tam dolu olmasa da yarıdan fazlası dolu bir bardağım vardı artık...
Sağ ayağımı yıkadım... Bardağı sifon haznesinden tekrar doldurdum... Sol ayağım...
Yaşasın! Ve, abdestliydim artık!
