(Aslinda konuyu surdurme boyle atisir gibi olmasini istemiyorum.Zaten bu da atisma degil sayin uyemiz hifcelik'e bir cevaptir. Bu arada M.1gin'nin "Ey" hitabinin da cok hosuma gittigini belirtip tesekkur ederim. Sanki Ukaz panayirindayiz ve Kuss bin Saide gibi bir buyuk hatip konusmaya baslayacak.)

Ben acik konusayim cok istememe ragmen inziva hayati yasamadim. Gerci bebekken annem babam cok birakmis evde,tarlada. Onlar yeniden ilgilenene kadar bir inziva hayati yasamisim ama o da herkezin yasadigi dir herhal. Bir kac okuma programiyla beraber bir seyler yapma planlarim oldu ama uygulamaya gecemedik. Ama dua edin insaallah yapacagim.

Inziva degilde dogayla kucaklasma denirse bir kac tecrube yasadim.Buradaki tek eksiklik hem yalniz olmamam hemde ilim depolama boyutu yoktu.

Bulundugum yoredeki en yuksek daga bir haftalik,bes kisi ile bir-kac gezi duzenledik. Bu saydiklarimin bir kismini orada yasadim. Inanin uygarliktan agir agir uzaklasmak, sesin tamamen asagilarda kalmasi. Oyleki eskilerdeki gibi, tey karsilardan normal konusmalar bile rahatlikla duyulabiliyor. Karsi daglardan gelan cingiraklari ve kopek havlamalarini net duyabiliyorsun. Tertemiz bir hava taa icine cigerlerine nufuz ediyor.

En tepedesin,ama o zirveye varma heyecani.. Inan dagcilarin Everest'e vardiklarindaki heyecani duyabiliyorsun. Gece ates etrafinda keyifli sohbetler yapiyorsun. Buz gibi pinarlardan iciyorsun. En tepede oldugun icin gunesin dogusu ve batisi bir harika. Sana anlatamam ki.Kelimeler bunu anlatamaz. Yasa da gor.Sabah erken kalkiyoruz gunesi seyretmek icin. En uygun mevzie girip bekliyor ve cok kisinin yatarak goremedigi bu manzarayi cigerlerimize kadar cekiyoruz.

Gur ezanlar okuyoruz,makamsiz bagira bagira. Pufur pufur namazlar kiliyoruz.Alnimizi topraga vuruyoruz. Ekmek ve soganin tadi orada geliyor. Gunesleniyor simsiyah oluyoruz.Dondugumuzde bize "Antalya'da miydiniz?" diyorlar.Biz isiltili guluyoruz. Boylece bir yillik taze bir enerji depolamis oluyoruz. Sen icimdeki ozlemi destin, o gunlerin yine hasretini cekiyorum. Kisa zamanda Allah omur verirse tekrar edecegiz insaallah.

M.1gin'in bir uygulamasina takildim: Ogreniyoruz ki eski ummetlerde "konusmamak" seklinde tutulan bir oruc-adak varmis.Bu zamanda boyle bir seye ne kadar ihtiyacimiz oldugunu dusunuyorum.Bu cag cok konusuyor. Ve konustuklari incir cekirdegini doldurmuyor.Dikkat etttinizmi "Buyuk Sozler" hep eskilere ait.Zamanimizda cok konustugumuz halde oyle hikmetler cikaramiyoruz.Cok konustugumuz icin "dinlemeye" vakit ayiramiyoruz. Eger cagimizda oyle oruc olsaydi (gerci bizde yok diye yapmamiz engel degil ama..) dinlemeyi de ogrenirdik.

Yoruldum,selam ile.