Aynamdaki yabancı bana boş gözlerle bakıyor
Hayat belki de beni unuttu
Kalbimin derinliklerinden bir ses bana fısıldıyor
Ve kalbim...
Kalbim çok acıyor.
Acıdaki tatlılığı hissederken
Bir yerlerde
Zamanın ve mekanın olmadığı bir yerlerde
Onunla yıldızları saydığımızı hissediyorum
Her zamanki gibi
Sağdakiler onun, soldakiler benim
Sonra dolunayın içinde kayboluyoruz
Gözlerine gözlerim...
Ellerine ellerim...
Bir anda o kutlu film tılsımını kaybediyor
Dönüyorum
Kaldığım yere
Geliyorum
Zamanın,mekanın,acının,nefretin,gözyaşının olduğu esaret ülkeme...
Belki de sevgi ağır geliyor
Belki de metabolizmam bu mitolojiyi kaldıramıyor
Belki de...
İşte öyle yani...
"Boşver" demenin gerektiği anları yaşamak insana boşverin mahiyetini kavratıyor.
Boşver.........
Boşluk ver ki kaybolsun!
Peki ya hayalden ibaretse
Artık o senin hayalet sevgilinse...
Beyaz atlı prensin gerçekliği yoksa...
Boşluğumda boşveremediğim sevgili
Düşümdeki Dide-i Giryan
Gel artık!
Gel ki
Yusuf'un kuyusundan su içelim
İbrahim'in ateşindeki goncagül olalım
Kızıldenizdeki bir damlacık olalım
Meryem'in yediği hurmadan bizde tadalım
Yunus'un balıktaki tövbesini idrak edelim
Ve Mescid-i Aksayı seninle koruyalım
Yüreğini yüreğime değdir
Merhabalar sunalım Dünya'ya
Ve sevdamız
Soylu ve ulu bir sevda olsun
Ama...
Ya da neyse
BOŞVER.............................................
Gözyaşımdaki bir damla hayalsin SEN
SEN gülün kokulu damlasısın...
BOŞVER
Kalsın böyle...........
