merhabalar,
Yüreklerimize aşina ezgilerin, geceden kalma esintileriyle göz kırpıyorduk sabahlara...
An geliyor dünya bulaşıyordu ellerimize, kalbimiz daralıyordu adeta.
Gözlerimize takılan hiçbir yüz mutmain etmiyordu bizi.
Çünkü biz ‘Ben Seni Görmeden Sevdim’ diyebilmenin ferahlığıyla teselli ediyorduk yüreklerimizi...
Dünyadan bir beklentimiz yoktu. Güneş belki de bir gün batıdan doğacaktı; işte o ana dek umut gönlümüzün ekmeğiydi.
Ve bizler "Güller Açmasa da Güneş Doğmasa da Baş Koymuşuz Biz Bu Sevdaya!" sözleriyle keskin bir sevdanın engebeli yollarında kararlılığımızı ortaya koyacaktık.
Bu zorluklarda çiçekler üşümeyecek ve "Sözüm Var" diyecektik gurbet diyarlarından sılaya uzanan hasretli gözlere...
İlgili Konular:
Bu mesaj, m1gin tarafından, 07.07.2012 17:22:07 itibariyle düzenlenmiştir.
