Doğulu ve dağlı biri olarak ben de silahları çok severdim. "Severdim" diyorum.Çünkü o bir zamanlardı.Artık sevmiyorum. Öyle ki; küçük- büyük değişik çapta silahlarım bile oldu.Sadece hoşlanmaktı benimkisi.Başka bir şey değil.
Sevmemem yeni değil.Yıllar oldu bu nefret.Sevmemek bir yana... Nefret ediyorum o günden beri.
Yıl 1994 ... Yaka-paça askere alındım.Dokuz yıl direndikten sonra... Keşke mümkün olsaydı da ilk günden gitseydim askere ve o silah nefretini bir an önce kazansaydım. İşler yoluna girmeyince, çeşitli mazeretler uydurup erteliyordum askerliği.
Komutan G-3 Piyade tüfeğini anlatıyor.Pür dikkat dinliyorum! herkes gibi.Çok biliyorum ya... dinler gibi yapıyorum. Ama aslında dinlemiyorum... Ne olur, ne olmaz,
komutan bir soru sorar diye kulağımın bir tarafı onda.
Sıra geldi "yiv ve set" kısmına... "Yiv ve setler" diyor, komutan."Bunlar namludan çokan merminin döne döne çıkmasını ve mermi çekirdeğinin düzgün gitmesini
sağlar."Buraya kadar her şey normal.Hani ben silahları çok seviyorum ya.İşin bundan sonrası ruhumda bir devrim yarattı."Bunlar sayesinde çıkan kurşun vücuda
girdiği yerde küçük bir delik açar.Ama çıktığı yer öyle değildir."İki elinin baş ve işaret parmaklarını yarım ay şekline getirip birleştirdi.Kalın bir boru ağzı gibi yaparak,"
işte böyle, parçalayak çıkar."Bunları bir arkadaşımızın göğsü ve sırtında dokunarak anlatıyordu.
Allahım! bana bir şeyler oluyor... Bir an gözlerimin önünde bir annenin binbir zahmetle yavrusunu karnında taşıması, ailece doğum sevinci, elbebe-gülbebe yavrularını
büyütmeleri... Çocukluğu, okula gittiği ürkek- sevinç bir aradaki o ilk günü, bayramlıklarıyla uyuması, askere uğurlanması veya örgüte katılıp dağa çıkması... orda veya
burda... Öyle ve ya böyle... Aynı fabrikadan çıkan mermi ile göğsünden vurulması , sırtında koca bir delik açılarak koca bir ah! çekerek kanlar içinde yere yığılması...
annesinin, babasının, kardeşlerinin feryadı... bir film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden.
Kendimden utandım silaha olan sevgimden dolayı.Gözümde karardı tüm silahlar.Elimde olsa tümünü bir çırpıda kırmak istedim.Olmaz olsun silahlar!... Bir an
bağırmak istedim.Ama ne mümkün.Bir de işin gerçek payı var.Bir bağır da görelim! Hanyayı- Konyayı anlarsın o zaman... Silahların tanıtıldığı, kullanmayı öğretildiği
yerde bağırmayı...
Öğlen arası yemeğe gidiyoruz. Hala o sözler kulağımda yankılanıyor.
"Mermi girdiği yerde küçük, çıktığı yerde kocaman bir delik açar..."
O görüntü de gözlerimin önünde...
Kanlar içinde yığılmış gözleri açık bir genç...
Irkı dini, dili gözlerinden anlaşılmayan..
Ve ben... mırıldanıyorum...
O çok sevdiğim...
"
Çocuklara kıymayın Efendiler...
Dostlar adam öldürmesinler..." türküsünü...
İlkin Sofya radyosunda dinlediğim o türküyü...
Bu mesaj, huseyin tarafından, 26.02.2011 18:04:55 itibariyle düzenlenmiştir.
Bu mesaj, huseyin tarafından, 26.02.2011 18:23:06 itibariyle düzenlenmiştir.
