İKİ BARDAK SU
Hayal et, elinde iki bardak su; bir temiz, diğeri ise kirli.
Temiz suyu kirletmek kolaydır, ama kirli olan suyu arındırmak, onu saf su haline getirmek zordur hatta belki de imkansızdır.
Temiz suyun içine bir damla kirli sudan damlattığında rengi değişir, bulanır. Ve artık o, saf, temiz bir su değildir.
Kirli suyun içine ne kadar temiz su dökersen dök, saf ve temiz olmaz. Temiz olmasını istiyorsan suyu boşaltıp tekrardan doldurman gerek.
Ama o kadar vaktin varsa. Değiştirmek için zamanın varsa.
Yoksa o kirli bir bardak suyla bir başına kalabilirsin…
Hayatını sana verilmiş temiz bir bardaktaki su olarak hayal et şimdi de.
O bardaktaki saf suyu korumak da, kirli hâle getirmek de senin elinde. Bunu istediğin gibi kullanabilirsin. Sana verilmiş saf suyu kirletebilirsin.
Ama ömrün bittiğinde, sonsuz olarak yaşayacağın yerde o kirli su senin canını yakabilir. Canının yanmasını geçelim, o senin ulaşmak istediğin çoğu şeyi elinden alır. Her şey gözünün önünde iken onlara ulaşamazsın. Onca güzelliği hayal bile edemezsin. Çünkü sen sana en başında verilen saf tertemiz bir bardak suyu kirletmişsindir.
Kirlettiğin suyu temizlemen için aslında sana bir o kadar da şans verilmiştir. Ama sen hepsini ya ertelemişsindir ya da elinin tersiyle itmişsindir.
Bunların hepsine bir de “kader” dersin; “benim kaderimmiş kirli bir bardak suyla gitmek”.
Aslında buda senin kendini kandırdığın ve avutmaya çalıştığın bir cümle.
Nefsine çok hoş gelir elbet, çünkü o cümleyle seni çoktan alt etmeyi başarmıştır. Nasıl olsa “bu senin kaderin” diye elindeki saf suyu daha da çok kirletmeni sağlar.
Hani seni diğer mahlukattan ayran en temel özelliğin vardı; düşünüyordun. Ve düşündüklerini uyguluyordun. Doğruyu yanlışı güzeli çirkini ayırt edebiliyordun, ne oldu? Niye yenildin? Neden nefsine bıraktın aklının iplerini?
Onun istediği de buydu aklının iplerini elinde toplamak. Aslında sadece aklının değil, ruhunun da iplerini nefsine verdin. Belki ruhunun iplerini vermeseydin, dönebilirdi en başa. Dur yapma diye bir ses gelebilirdi, o zaman. O zaman belki durur, kendine çeki düzen verebilirdin. Bunu yapmaya zamanın da olurdu. İşte o zaman…
Her şeye rağmen, belki geç değildir hâlâ. Gerçekten suyu tertemiz yapmak istiyorsan ve sabrın varsa… “Benim kaderimdi” cümlesini silerek başlayabilirsin. Ve nefsinin elinden aklının ve ruhunun iplerini alarak…
Şimdi hayal ettiklerini düşün; sen bunun neresindesin? Ne yapmaktasın? Ve ne yapıyorsun? Bunları bulup sende bir yerden başlayabilirsin belki de. Ya en baştan ya da yarısından. Buna da sen karar ver.
HATİCE KÜBRA KARADENİZ...
