KARAKUŞİ HÜKÜMLER
Son zamanlarda verdiği kararlar ve yaptığı icraatlarla adından çokça söz ettiren ve binlerce gencin istikbalini karartan milletin iradesini hiçe sayan bir takım çevrelerin bu tutum ve davranışları aklıma geçenlerde Dursun Gürlek hocamızın Kültür Dünyamızdan Manzaralar isimli kitabında okuduğum bir anektodu getirdi...
Münasebetsiz yorumlara, yanlış hükümlere, akıl ve iz'an dışı cezalara "KARAKUŞİ HÜKÜMLER" denildiği malumunuzdur. Böyle keyfi kararların büyük bir bölümü Karakuş'a isnat ediliyor.Denizden katre misali bir kaç örnek...
Bir eve giren hırsız, ceplerini doldurduktan sonra pencereden kaçmak istiyor .Fakat pencere gevşek olduğu için ayağı kayıyor, yere düşüp ayağını kırıyor.Ertesi sabah yakalanacağından korkarak, valinin huzuruna çıkıyor: "Efendim, benim asıl mesleğim hırsızlıktır.dün bir eve girip bir şeyler çaldım.Pencereden çıkmak istedim, fakat çerçevesi gevşek olduğu için düşüp ayağımı kırdım" diyor.Karakuş, bu evin sahibi kimse, huzura getirmelerini emrediyor.Ev sahibi gelince, penceresini gevşek yaptığı, böylece hırsızın düşmesine sebep olduğu için onu hapisle tehdit ediyor.
Zavallı ev sahibi ürkek bir sesle, "Bu, marangozun hatasından kaynaklanıyor. Ben ona parasını tam olarak ödedim. Fakat o işini noksan yapmış, bitirmeden bırakıp gitmiş" diyor Bunun üzerine vali, marangozu çağırtıyor. İşini ihmal etmek suretiyle bir vatandaşın hayatını tehlikeye attın, diyor.Tabii ki marangoz hemen itirazda bulunuyor: "Efendim, benim bir hatam yok.Ben pencereyi tamir ederken, üzerinde parlak ve kırmızı bir elbise bulunan bir kadın geçiyordu.Onun olağanüstü güzelliğine o kadar kapıldım ki, son çiviyi eğri olarak çiviledim!" diyor.
Vali, güzelliğini teşhir eden bu kadını bulduruyor. Onu, marangozun işini tam olarak yapmasına engel olmak suretiyle bir yurttaşın hayatını tehlikeye sokmakla itham ediyor. Kadın, "Benim güzelliğim Allah'tan geliyor. Elbiseme o parlak ve kırmızı rengi veren boyacıdır."diye konuşuyor. Elbise boyacısı huzura getiriliyor. Boyacı, elbiseyi bu şekilde boyayanın kendisi olduğunu itiraf ediyor. Boyacının ileri sürebileceği hiçbir mazeret bulunmadığı için, nöbetçilere, bu adamın hapishane önünde asılması, cesedinin orada aleme ibret için iki gün asılı bırakılması emrediliyor. Boyacı derhal idam mahalline götürülüyor. Fakat boyacıyı asmaya geldikleri zaman, adamın çok uzun boylu olduğunu görüyorlar. Durumu valiye arz ediyorlar.Bunun üzerine vali, "Daha kısa boylu bir elbise boyacısı bulun ve onu asın!" emrini veriyor.
Bir gün, bir adam Karakuş'a başvurup kulağını ısıran bir adamı şikayet ediyor. Şikayet edilen adam: "Ya Emir!. Bu adam yalan söylüyor. Kendi kulağını kendi ısırdı" diyor. Karakuş içeriki odaya gidiyor, kendi kulağını ısırmaya çalışıyor. Fakat bu arada sandalyeden yuvarlanarak kolunu incitiyor. Büyük bir öfkeyle: "Yalan söylüyorsun, bu herifin kulağını sen ısırdın, üstelik benim de kolumu incittin." deyip gerekli cezayı veriyor.
Bir gün Karakuş'un yanına bir kimse geliyor. Bir adamın gözünü çıkardığını söyleyerek kısas istiyor. Derhal adamı buluyorlar. Ama o şöyle diyor: " Ya Emir ben dokumacıyım. Tek gözle mekiği takip edemeyeceğim için iş göremem Lakin avcı bir komşum var. O tek gözle işini görür" der. Karakuş, bir süre düşündükten sonra bunu makul buluyor ve avcının aleyhine hüküm veriyor.
Adamın biri, diğer bir adamdan şikayette bulunarak alacağını vermediğini söylüyor. Karakuş sorar, verecekli olan kimse:"Evet borcum var. Ancak elime para geçtiği zaman bu adamı arıyorum fakat bulamıyorum. Tam aksine, parasız olduğum zamanlar ise kendisine rastlıyorum."şeklinde konuşuyor. Bunun üzerine Karakuş alacaklıya:
-Seni hapsedeceğim. Yerin belli olsun ki, bu adam eline para geçince getirip sana borcunu ödesin diyor.
Olur olmadık meselelerde Halkın Milletin aleyhine hüküm verenlere ithaf olunur.
Vesselam....
