Bugün (aslında iki ay önce), "Enlem ve Boylam" 4. bölümü giriş sunumu için bir şeyler düşündüm.
Daha sonra düzenlemek üzere, aklıma gelenleri bir kağıda dağınık bir halde yazdım.
* * *
Ve şu an gece 03 suları...
Yalnızım ve her zamanki gibi kulaklıkla bir şeyler dinliyorum...
Ve egzotik bir müzik çalmaya başlıyor... Saniyeler ilerledikçe tedirginleşiyorum.
Karaladığım kağıttaki bir cümleyi anımsıyorum...
İstemeden, çalmakta olan müzikle, bağlantılandırıyor ve ürkmeye başlıyorum.
Müziği kapatmayı aklediyorum.
Ancak bunu yapmam durumunda, aklımın oraya takılabileceğini ve kendi kendime kuruntu yapabileceğimi düşünüyorum. Sonuçta, euzu besmele çekerek, parçayı sonuna kadar dinlemeye niyetleniyorum.
Garip! Euzu besmele çektikçe ürküntüm artıyordu. 
* * *
Peki, ürküntümün gerekçesi olan, yazdığım cümle ne idi ve dinlediğim müzik ne menem bir şeydi?
Karalamış olduğum kelimeler şöyleydi; "İn ve cinlerin top oynadığı karşılaşmanın sonucu ne olmuştur?"
Ve kulaklıkta çalan müzik: Mohammad Reza Mortazavi - Wind & Fire - Ego-Echo
Müzikteki sesler, sanki bahsettiğim hayali karşılaşmayı tasvir eder gibiydi. 
* * *
Kabul ederim; biraz abarttım. Ama yine de ürperdiğimi itiraf etmeliyim. Zaten bu satırları kaleme alışımın sebebi de bu ürperti oldu!
Yazınca rahatladım... Enteresan!
* * *
Şimdiki paragrafa, başlamaya niyetlendiğimden 3 dakika sonra başladım. Gerekçe ise, yazmayı amaçladığım şeyler ve çalan bir başka müzik...
Yazmaya niyetlendiğim şey şuydu: "Denilir ki, cinler, onlarla uğraşanlarla uğraşırlarmış."
Çalan müzik de şuydu: Mohammad Reza Mortazavi - Wind & Fire - The Will
Takıldım bir kere! 
* * *
Vay be! Bu şeyleri, gecenin kör karanlığında ve üstelik karanlıkta yazabilecek kadar korkusuzmuşum.
* * *
Bu konudan bu kadar bahsetmişken; daha önceden dinlediğim ve ürktüğümü hatırladığım birkaç müziği buraya eklemek uygun olur sanırım.
Hatta, iş bu raddeye geldi madem, biraz araştırayım; daha fazla korku müziği bulursam, onlardan da seçmeler yapayım. 
* * *
Galiba, ben kendimi korkak sanıyormuşum da; gerçekte cesurmuşum.
Zira, daha fazla korku müziği bulmak için, internette minik çaplı araştırmam sırasında birçok gerilim sitesine girdim çıktım.
Ünlü bir sözü anımsadım: "Nereye gittiğini bilen kimseye yol vermek için dünya kenara çekilir.".
İşte bunun misali, benim gözüm müziklerde olduğu için, diğer malzemeleri farketmedim bile. 
* * *
Hatırlıyorum da yıllar önce, bir arkadaş; korku filmlerinden çekinmemin yersiz olduğunu söylemiş ve bunu yenmem gerektiğini eklemişti. Ve dahi, beraber bir korku filmi izlememizi önermişti.
Ve bir gece, az korkulu olduğunu söylediği bir filmi izlemeye başladık...
Tabi ben, arkadaşın elini kavramış bir halde izliyoruz. Biraz sonra eli terliyor, çekiyor. Bu sefer kazağının bir tarafından tutuyor ve sahnelerin gerilimi oranında kazağını geriyordum.
Bir şekilde filmi sonuna kadar izlemeyi başarabiliyoruz; oley!
Ertesi gün, bizim arkadaş, böyle bir öneride bulunduğuna-bulunacağına bin pişman; zira, henüz birkaç gün önce yeni almış olduğu kazağının bir tarafı sarkıyordu artık. 
* * *
Bu konu münasebetiyle, İbrahim Sadri'nin korku filmleriyle alakalı muzip bir yaklaşımını hatırladım. Anlamca diyordu ki;
"Arkadaşlarla sinemada korku filmi izlediğimizde, benim anormal olduğumu söylüyorlar. Oysa düşündüğümüzde, korku filmleri, izleyenler korksun diye yapılıyor. Ben korkuyorum, demek normalim; siz korkmuyorsunuz, demek ki, anormal olan sizsiniz!"
* * *
Ve, bulduğum ürkütücü müziklerden birkaçı...
Keyifli dinlemeler... 
* * *
Bu yazıyı ilk yazmaya başladığım zaman, esprisine, 16+ yaş uyarısı eklemeyi düşünmüştüm... Galiba gerçekten eklemeliyim.
Bu yazı, korku unsurları barındırdığı için, 16 yaşından küçükler için uygun olmayabilir! 
* * *
Bu konuyu/yazıyı, epeydir siteye ekleyeceğim, diye söylenip duruyordum. Nihayet ekledim; oh be! Rahatladım! 
