Değerli nihavend, bize aktardığınız ''Şiir şuurdan gelir'' sözünü sevdim. Burdan da anlaşılıyor ki şiirdeki her sözcüğün ardına gizlenen bir duygu var aslında.. Bunu hissedebildiğimiz anda sizin de söylediğiniz gibi; "kendimizde karşılığını bulduğumuzda" şiiri seviyoruz.
Ancak, "Doğrusu şiir, bazen yazana bile muamma iken biz okuyucuların onu anlamaya çalışması pek akıl kârı değil gibi" cümlenize katılmadığımı belirtmek isterim. Sanırım önceki mesajlarımda 'şiirin anlamsızlaşması'ndan bahsederken, dikkat çekmek istediğim noktayı yeterince ifade edememişim...
Şiiri şiir yapan sözcükler değil, duygulardır bence.. Kelimeler, duyguların somutluğa bürünmüş şeklidir bir bakıma..
Yoksa diğer açıdan bakılacak olursa; sözlerini anlamadığımız yabancı bir şarkıyı dinlemekten de keyif alamazdık. Şiir de kelimelerin melodisi değil midir zaten?
İşte bu nedenle kelimelerin özenle ve yerli yerince kullanılmadığı bir şiirde, duyguya ulaşmaktan söz edilemez diye düşünüyorum..
Hasılı; -sevgili umman'ın da belirttiği gibi- şiir yazmak hiç kolay bir iş değil. Şiirden anlayan bir okuyucu olsun ya da olmasın, kaliteli bir şiir kendini hissettirecektir.
ve sevgili asmer 'bu yeteneğin Allah'ın bağışladığı bir lütuf olduğunu' söyleyerek durumu ne güzel özetlemiş..
Ben de bunun üzerine; evet, uğraşıp didinilerek şair olunabilse idi en başta ben olurdum, demek istiyorum :)
Rabbim "şairlik" vasfını taşıyabilenlerin kalemlerine kuvvet versin ki, bizler de her emeğin hakkını vererek güzel şiirleri keyifle okuyabilelim..
Selam ve dua ile..
