Merhaba,

Bugün akşama doğru yürürken yolda, arabayla nohutlu pilav satan bir genç gördüm. Kalabalık caddede, ayakta, arabası başında, üzerinde önlük, gözleri yerde... Etraftaki onca sesten nasıl da soyutlanmıştı, duymuyor gibi, kimse yokmuş gibi... Kim bilir aklı nerde, neler neler düşüyordu. Tüm gelip geçenler gibi geçtim gittim ben de... Dünyalar... Bu görünenin arkasında başka ne dünyalar var...

Sonra kırılan tokamın yerine yenisini almak için köşedeki dükkana girdim. Bi müzik çalmaya başladı. İlk kez duyduğum bi parça. Sözleri de müziği kadar güzeldi. Nakarattan birkaç cümleyi aklımda tuttum, eve gidince açıp dinleyeyim diye. Bilmem bu kaç oldu, hala onu dinliyorum...

Yazdıklarımın aşağıdakilerle bi bağlantısı yok biliyorum. Öylesine yazmak istedim işte. Evet dua güzel şey...

Bazen ölümün ne kadar güzel olduğunu düşünüyorum. Ve şu an gelse ölüm meleğim, "yok istemiyorum" demeyeceğimi de biliyorum... Ölümün de afiyetlisini diliyorum. Rabbim bizlere dünya ve ahiret saadeti ver... Sağlıcakla kalın...