Evet, en güzelidir beklentisiz anlarda beklenenin yetişmesi, söz söylemesi, üstüne birde göz kırpması.
İhtiyaca binaen yetişen bir ruh...
Aman Allah'ım kulağa ne de hoş geliyor.
ama ne bileyim tam bu noktada bir şey dürtüyor beni. Biz beklemeye odaklamışız kendimizi.
Beklemesek, eksik kalacak kafamızın bir yerlerinde bir şeyler.
İllâ bekleyeceğiz, hayaller kuracağız, şu şöyle olsa, böyle dese, böyle yapsa, diyeceğiz.
Beklenti içinde olmak, içten içe -hadi itiraf edemiyorum- bizim hoşumuza giden şey mi?
Hani hayal kurabilmek güzel bir şey ya.
Beklenti, hayal dünyamızı mı kandilliyor?
N'apmalı? Sürprizleri severim; ama hayal kurmakta güzel şey.
Oruç kafama mı vurdu? Bilemiyorum ki?!
