Söküklerimi dikerken, döküklerimi toplarken kapı çalacak; biliyorum.
***
Apar topar alıp götürecekler beni! Mevsimin dallarında salınırken meyveler,
rüzgar taze bir serinlik yeni bir heves getirmişken...
***
Beklemekten hoşlanmıyor musun? Ama beklemeye geldik buraya; kendimizi...
Nöbetini tutmaya kendimizin; iki nefes arası...
***
Yaşadığının farkındaysan yaşının adını unut; farkında değilsen de...
***
"Çıkmaz Sokak"lardan çık, "dolaşma" sokak sokak; kendini (kendinde) ara!
***
Bir yağmur ol bağlara, bahçelere, (hele) çöllere; niceleri için için
yanarken yanıp tutuştuğun var mı bir can için?
***
Hangi terazi tartar (benim) sevgimi; beni seven bir gönülden başka...
***
Yaprağı dinle; ne der? Ne diyor bu şehrin bulutları?
***
Duy elinden düşen zamanların sesini!
***
Çoğalan heveslerini gördüğün kadar; azalan nefeslerini de gör!
***
Görmek neymiş; onu gör! O'nu gör!
***
Gözlerinden başka gözlerinin olduğunu gör!
***
Unuttun (mu) bir randevun vardı! Ah, yine geç kaldın... kendine!
***
Aynalarda yok musun yoksa! Eğer öyleyse... ah!
Eyvah, eyvah, eyvah!
***
Işığın mı soldu yoksa! Duymak, okumak mevsimlerin sesini rengini... N'oldu?
Bir çekirdekte görmekti koca bir ağacın hevesini... N'oldu ha!
***
Bir yıl dört mevsim: İlkbahar, yaz, sonbahar, kış.
Bir gün dört mevsim: sabah/ilkbahar; öğle/yaz; ikindi/sonbahar; gece/kış.
Bir andan ötekine mevsimlerden mevsimlere düşmektesin; telaşelerin gürültüsü
bir sussa duyacaksın adımları/nı; ama ölüm duymayacak telaşelerin/in sesini;
seni ansızın (tam vaktinde yani...) bulacak! Gidecek, gideceksin!
Göreceksin!
***
Ömrüm! Ne zaman geldi; ah, ne çabuk gider? Yabancıladığım bu gelecekler
gelmiş de arkadaş olmuşum aklığına saçlarımın! Bedenimin, ruhumun her an
değişen kılığına kıyafetine ayak uydurmaya ç/alışıyorum.
***
Sevgili gül! Sen kimden aldın bu hevesi, bu rengi... ki âşıklar sırılsıklam
sana!
***
Sevgili kalem! Emellerim bitmiyor, şu ölüm başımdan gitmiyor. Yaz sevgili
kalem! Yaz ölümü ki... Yaz ki...
Ah, yıkılır birdenbire içimde durmadan yükselen (ne)ler...
***
Kalbin/in sızısını, incecik sevincini, sonsuzluk türküsünü dinle!
***
Ey arsız ihtiyaçlar! Bir varmış bir yokmuş bu dünyada çoğalıp durmayın!
***
Bir de bilsem; hangi kelimeler çoğalıyor, hangileri azalıyor
dilimde/kalbimde/halimde...
***
Bir de kırsam zincirlerimi, açsam pencereleri/mi sonsuza...
***
O'nsuzluğun beni ondurmadığını bildiğim; kendime geldiğimdir. Güldüğümdür.
***
Öyle bir çığlık atsam ki... adı "hürriyet" olsa, adı "hakikat" olsa...
Ali Hakkoymaz
