Şimdi ben, farklı desinler diye mi, genel olarak günde iki öğün yemek yiyorum!?
Ya da, farklı desinler diye mi, 13 yıllık gömleğimi giyiyorum!?
Veya, farklı desinler diye mi, yalnız yaşıyorum!?

"Ne alaka?" diyebilirsiniz. O zaman ben de derim ki;
Bunlar, sizin "farelerin" karşılığı...
Bu ne demek peki?
Siz, yazdıklarınızın etkileyiciliğini arttırmak adına, nasıl ki alakasız şeylere başvuruyorsanız, benim yukarıdaki sorularım da öyle işte!

Yoksa, diğer açıdan sizin o kullanımınızın yersiz olduğunu şöylece ifade edebilirdim.
Ben, bir fare deneyi ya da ona eşdeğer bir deney yaptığımı söylemediğim halde; siz, nasıl oluyor da, kendi hayalinizde kurguladığınız ve bana mal ettiğiniz bir deneyde, farelerin yerini insanların aldığını iddia edebiliyorsunuz?

Ben, insanın eşrefi mahlukat olduğu inancındayım.
Kaldı ki, gerçek, yazıda okuduklarınızı canlandırdığınız gibi olmak zorunda değil, öyle değil mi?
Yani benim insanları kırdığımı, onları incittiğimi öne sürmüşsünüz. Gerçekte ise durumun öyle olduğunu hiç sanmıyorum.

"Ben farklıyım" diye bağırmak istediğimi iddia ettiğiniz kısmı itici buldum. Dilediğinizi düşünmekte hürsünüz.

Bununla birlikte, farklı olduğumu biliyorum. Hatta ve hatta herkesin birbirinden farklı olduğunu kabul ediyorum.
Yalnız bir bireyin farklılık değeri, genele oranla az olduğu zaman, onu normal kabul ediyoruz. Farklılık değeri yüksek olduğunda ise, alışılmadık bir durum olduğu için, bireyi "farklı" diye vasıflandırabiliyoruz.

İki farklı müziği aynı anda dinlememin, iki farklı insanı aynı anda anlamak için yapılmadığını anladığınızı sanıyordum.
Benim öncelikli amacım kendimi eğlendirmek ve dahi o hafta için bir uygulama yapmış olmak. İstenen sonuç oluşur ya da oluşşmaz, çok dert değil.

Diyalogumu kullanmak istediğinizi ifade etmişsiniz. İyi bir niyet olduktan ve kaynak belirtildikten sonra, benim açımdan bir sakıncası bulunmuyor.

Şunu ifade etmek isterim ki; başkaları desin diye bir şeyler yapmaktan hazzeden birisi değilimdir.  Hatta, başkaları desinler diye yaptığım bazı şeyleri hatırlamaya çalıştım şu an... Aklıma gelmemiış olması, yapmadığım anlamına gelmez elbet; ancak bundan hoşlanmayan birisi olduğumu iç rahatlığıyla yinelemek isterim.

Ve bir anımla cümlelerime son vereyim.

Önceki haftalarda ortak çalışmalar geliştirdiğimiz grafiker arkadaşımla, bir hastanenin web işleriyle ilgili görüşmeler yapmak için hastaneye gitmiştik.
Arabayı parkettikten sonra, ben biraz önde ilerliyordum. Arkadaş ise ardımdan geliyordu.

Buradan sonrasını arkadaştan dinledim.

Etrafta oturan kimseler bana bakıyorlarmıştı. Ve amcanın biri de uzun uzun bakarken, bizim arkadaş, amcaya bakmış ve beni göstererek "şuna bak!" der gibilerinden eliyle bir hareket yapmış. Amca da onay vermiş ve gülüşmüşler tabi.

Az sonra ise, arkadaş bana yetişerek durumu ve yaptıklarını anlattı. Güldüm.
Ardından bir soru sordu:
- İnsanların sana bakmaları hoşuna gidiyor, değil mi?
Cevapladım:
- Kesinlikle hayır, bundan rahatsız bile oluyorum.
Tekrar sordu:
- O halde neden sıradışı takılıyorsun?
Yanıtladım:
- Başkalarının bana biçtiği rolü oynamak istemiyorum!