Gelincik çiçekleri, çocukluğuma dair kareleri canlandırdı gözlerimde ve üzüldüm...
çünkü, şimdilerde eskiden olduğu gibi gelincik çiçeklerinin süslediği alanlara ulaşmak zor.
Ve eskiden olduğu gibi (kendimizde)heyecanlı,meraklı çocuksu bakışları bulmakda zor.

Eskiden papatyalara kıyar,acımadan onlaRcasını koparır, başımıza taç yapardık.Ama gelinciklere kıyamazdık çünkü; onlar zarifti,kırılgandı.Yanından geçerken ufak bir dokunuş ve bir anlık bir koklayışa razı olurduk, rüzgarla olan dansını bölmemek için,şimdilerde elde kalan bir avuç hayal oldu.

'Kıpkırmızı,ince ve zarif yapraklarıyla,alçak gönüllü,mahcup ve onurlu anadolu gelinleri gibidir gelincikler'...benzetmeyi çok güzel ve etkileyici bulduğumu belirtmek isterim.

Ve 'dik durmak için kalın bir gövdeye sahip olmak da gerekmiyormuş, incecik gövdeyle bile onurlu duruş sağlanabiliniyormuş demek ki'...çok şey anlatan bir söz.

Gelincikten gelin yapma tekniğini ilk defa görmüş oldum ama bunu deneyebileceğimi sanmıyorum.Gelinciğe kıyamam gibi geliyor...

Sonuç olarak;
Gülümseten,hayal ettiren,eğiten...bu güzel  hikaye için teşekürler...