"Bizim geçmişle işimiz bitmiş olabilir; ama geçmişin bizimle işi bitmemiştir" deniyor Magnolia'da. Ben bu sözü bir adım daha ötelediğimde, gelecek dünyamızı şekillendiren bugün yaptıklarımızdır, sonucuna varıyorum. Geçmişin bizimle işinin bitmesinden kastedilen de, yaptığımız hataların bumerang misali gelip tekrar bizi bulması değil mi zaten? İlahi adalete inanan biri için, bu, illa ki dünya hayatında vuku bulacak diye de bir şart yok nasıl olsa.
Hayat, hepimize irili ufaklı roller veriyor. Herkes bu dünyada bir bütünün parçası; ne var ki pek az insan bu bütünün tamamını görebiliyor. Bizler de bu zirve insanların peşine takılıp geleceğin şekillenmesinde ufak da olsa bir rolümüz olsun istemiyor muyuz?
Bir gerçek daha ısrarla vurgulanıyor filmde… Hayatta hiçbir şeyin tesadüf eseri olamayacağı gerçeği. Geçmişi ve geleceği tasarlayan o ilahi kudret; günlük hayatta basit gibi görünen ama ardında pek çok sırlı hakikati muhteva eden hadiseleri de tasarlamıyor mu? O halde neden herkes bunca olup bitene bu denli kayıtsız kalabiliyor?
Daha geçtiğimiz ay binlerce insan başka bir ülkede sebepsiz yere hayatını kaybederken, çok uzakta değil, sınır komşumuzda her gün onlarca çocuk anlamsız bir savaşın içinde daha gençliğine ermeden yitip giderken…
Sokaklarda geziyorum. Ellerinde bira şişeleri başlarında noel şapkaları neyi kutladığından habersiz şuursuzca dolanan insanlar görüyorum. Yabancılaşıyorum birden, oysa ben değilim insanlığına yabancılaşan. Yalnızca kendi içime dönüp soruyorum yine kendime saat 00:00 ı gösterirken. Geçmiş ve geleceğin tam ortasında, kurtuluşunuz ancak bir başkasını kurtardığınızda mümkün olacaktır, diyen büyüğümün sesi yankılanıyor kulaklarımda.
O halde?
Dinlemek için: Mehmet Çoğal - Magnolia: Geçmiş, Gelecek ve Yeni Yıl
