Ben İstanbul olsam ;
Sen ,konacak dal bulamayıp;
kendini çığlık çığlığa , sürdüğün denizin olurdum.
Ben yinede senin İstanbulun olur(d)um....
Ben İstanbul olsam; aşka yelken açmış ,
en güzel aşk renklerini gözlerimde yaşamış bulurdun.
Ben İstanbul olsam;
Her akşam yakamozun sahile değilde ;
aşkın yüreğime vurduğu nar ı izlerdin....
Ufka değil azizim kor gibi yüreğime düşerdin...
Ben İstanbul olsam;
Bir Zümrüd-ü Anka ile dert yoldaşı olur ,
seni bir Hüma kanadında arar,
Zakkum ağaçlarından selsebil dilenir ,zindanına intikal ederdim.
Ve ben İstanbul olsaydım ;
aşkın rengini gözlerimde aramayı öğretirdim ,
ve sen gözlerimde kendimi; aşkın ile intihar ettiğim boğazı görürdün,
İşte ben o zamann İstanbulun olur(d)um...
Ben İstanbul olsam;
Gözlerimden damlaların kan değilde aşk-ı reva içinde nar olduğunu ,
Surlarımın olmadığını,denizlerin yüreğim olduğunu,
ve aşk sancağını ilk senin diktiğini bilecektin...
Ben İstanbul olsam;
Halini papatya fallarında değil, zindan hülyalarımda sorardım
Ve ben İstanbul olur,
Zamana aşkı gergef işler,
İstanbulun olur(d)um...
Z.SARI 
(Şiirlere cevap vermeyi severimde =)
