Değerli Hocam ile muhabbetimize devam diyoruz... :)
Ve, Dr. Asuman Akgün'ün yanıtı bizlerle... :)
Sevgili Mustafa, maalesef sunum yapmadım.
Diğer iki sunum benden sonra olacaktı, önden onlar anlattılar, en sona benim sunumum kaldı, "çok geç oldu çıkalım" dediler. Üstelik bu yılın dersleri de bitti. Anlatılmadan kaldı.
Çok fazla literatür taramış ve emek vermiştim. Daha faydalı bir sunum olsun diye uğraşmıştım yani...
Benim hazırladığım ve anlatacak olduğum sunum, geçen haftaki sunumumun devamıydı ve sadece 15 dakika sürecek, ancak bir sürü araştırmanın sonucunu içeren, özet bir sunum olacaktı.
Geçen hafta üç ayrı konuyu birbirinin devamı olacak şekilde anlatmıştım (beyin ve yapısı, işleyişi, nörokimyasal yapısı ve ilaçların etki mekanizmaları; depresyon ve mekanizması; depresyonda kullanılan bitkisel bir ilaçla ilgili halk arasında kullanılışı ile standart preparatları arasındaki farklar, içerdiği kimyasal bileşenler ile ilgili bir sunumdu).
Dün ise bir önceki sunumun devamı olacaktı. Bu nedenle önce ben anlatacaktım ve depresyonda kullanılan bu bitkisel ilacın, etki mekanizmasını, diğer ilaçlardan farkını, üstünlüklerini, diğer kullanım alanlarını, dozlarını, etkileştiği diğer ilaçları, dikkat edilmesi gereken önemli tıbbi durumları anlatacak ve son dönem yayınların özeti olacak şekilde araştırma özetlerinden bahsedecektim.
Toplam 15 dakikalık, kalitesi çok yüksek bir sunum olacaktı.
"Emeğe saygısızlık" diye düşündüm önce, ancak sonra canımı sıkmadım.
Ben daha fazal bilgi edindim, bu benim kazancım oldu. Benim anlatacağım ve onlara yararlı olacak güzel bir sunumdan mahrum kaldılar, bu da onların kaybı oldu. Olayı bu şekilde özetledim. :)))
Vardır bunda da bir hayır dedim anlayacağın;)
Ben yaşamım boyunca bir sürü ders çıkartırım kendime. Bunlardan bir tanesi de; "insan ne yaparsa yapsın, iyi de yapsa kötü de yapsa, daima kendine yapar".
Kötülüğün de iyiliğin de o kişiye her zaman döndüğüne defalarca şahit oldum.
O nedenle ben her zamanki iyi niyetimle ve iyi düşüncelerimle davranmaya devam ediyorum. Hiç kimseden bir şey beklemeden, ancak yapabileceğim katkıları da hiç kimseden ve özellikle ihtiyacı olanlardan esirgemeden...
Günah keçisi değilsin merak etme..
Bu arada keçi olmak, koyun olmaktan her zaman çok daha iyidir diye düşünüyorum:)
Düşünsene, koyun, önüne ne konursa onu yiyor, nereye güdersen oraya gidiyor.
Kendi fikri yok, başkası onu güdüyor, hep bir sahip peşinden gidiyor. Önden uçuruma atlayan bir koyunun peşinden yüzlercesi gidip, ölebiliyorlar.
Keçi ise özgürlüğü seviyor.
Bağımsız..
Dağlarda dolaşıyor, el değmedik yerlerdeki ağaçların aşağıdaki yapraklarını, yerlerdeki güzelim kokulu otları yiyor.
Başkasının dediğini değil, kendi bağımsız iradesiyle, dilediğini yapıyor. Dilediği yerlerde dolaşıyor. Dilediği gibi yiyip içiyor...
Ben keçileri severim.
Ankara'nın beyaz, bukleli ve uzun tüyleri olan tiftik keçilerini de; Antalya'nın, açık kahverenegi ve beyaz renkli, kısa tüylü, uzun boylu, uzun boynuzlu, o güzelim yaban keçilerini de severim:)))
Gelelim esas meseleye;)
Gitarla bu kadar haşır neşir olman güzel, hoşuma gitti doğrusu.
Ancak kendine bunca eziyeti neden ediyorsun onu bir türlü anlayamıyorum.
Parmak uçların nasırlaşır, onu anlarım.. Hatta tren yolu gibi çift iz kalır, onu da anlarım.. Ancak derisi nasıl soyulur, işte onu anlayamıyorum. Daha doğrusu derisini soyana değin mi uğraşıyorsun? :)))
Duyan de seni mazohist falan sanacak Sevgili Mustafa;)
Bu arada anneciğinin kullandığı metal malzemenin adı yüksük:)))
Her şeyin naylon marka olduğu bu günlerde eminim ki plastiği de vardır.
Bulabileceğin yerler; pul, payet, düğme, nakış malzemesi, kanaviçe malzemesi, kurdele vs. satan dükkanlar... Oralarda pul ve payetleri dahi yüksükle ölçerek satarlar.
Pasaj içlerinde filan bulunurlar bu küçük, mütevazi ve sevimli dükkanlar.
Aşağıya resmini koyuyorum. Bu kıyağımı da unutma:)))
İngilizce adı thimble;)
Parmak uçlarındaki deriyi sertleştirmek için yaptığın işler beni çok güldürdü.
Namaz kılarken gözümün önüne geldin bir an, sonra duvarları tırmalaman:))))))
Tırnaklarının niye kırıldığı anlaşıldı;)
Bu arada perdelere daha rahat basabilmen için küçük bir egzersiz öneriyorum.
Uda ilk başladığım zaman ud hocam önermişti.
Çok yararını gördüm.
Sol el, yere paralel ve parmaklar kapalı tutulur, daha sonra 1 (işaret parmağı) ve 2 (orta parmak) numaralı parmak bir arada tutulurken, 3 (yüzük parmağı) ve 4 (küçük parmak) numaralı parmaklar da bir arada tutulur ve araları olabildiğince V şeklinde, her iki yana doğru açılır.
Daha sonra bu hareket diğer parmaklarla da üçlü ve tekli olacak şekilde denenir ve 15 dakika kadar yapılır.
"1 - 2,3,4" ; "1,2 - 3,4" ; "1,2,3 - 4" şeklinde sırayla arka arkaya yapılır. Arabada giderken de yapılabilir, çay içerken de..
Her yerde, etrafındakilerin "bu adam n'apıyor böyle?" bakışlarına takılmadan yapabileceğin, faydalı bir egzersizdir.
Bir diğer egzersiz; sol elin avucunda yerden zıplayan topu tutarmış gibi, avuç içinde top varmış gibi düşünüp, parmaklarını bu şekilde pozisyonlandırıp, bir zemin üzerinde -masa vs olabilir- aynı hareketleri, parmak uçların yere temas ederken yapmak, Bunun bir yararı da her bir parmağını tek tek yürür gibi de hareket edebilmene olanak sağlaması, örümcek yürüyüşü gibi.
Özellikle sol el için çok faydalı olacağını düşünüyorum:)
Alireza Eftekhari'nin "Khorooshe Bahr" albümünün tamamını zahmet edip ekleyerek ve bana indirebileceğim şekilde kolaylaştırarak gönderdiğin için ayrıca teşekkür ederim.
Hepsi de güzel, ancak en çok "Bar Bale Malaeek" i sevdim. Birkaç defa üst üste dinledim...
Teşekkür ederim.
Sevgiler ve iyi geceler...
Not: Arzu ediyorsan yazışmalarımızı kullanabilirsin. Alıntı yapabilirsin. Düşlediğin düzeltmeleri yapabilrsin. Sorma nezaketini gösterdiğin için teşekkür ederim.
Ancak bu yazışmaların, senin naif ve duyarlı okuyucu kitlen açısından bilgilendirici, eğlendirici açıdan bir fayda sağlayacağına inanıyor musun gerçekten:))))
Dr. Asuman Akgün
